Ik lees een hoop meningen hier die me tot een reactie hebben gelokt.
Dat Lancia al 40 jaar geen Lancia meer is, is waar maar ook weer niet. Want wat is een Lancia dan wel? Er is vanaf '69 door Fiat gezocht naar kostenbesparing door gebruik te maken van prima (!) Fiat techniek (de Lampredi motor is bijv. een van de beste ooit gebouwd), maar er is wel degelijk ook ruimte gegeven voor eigen identiteit (bijv. de Beta coupé was toch gewoon van dezelfde vormgever als de Fulvia coupé en de inmiddels traditionele samenwerking met Pininfarina werd ook door Fiat doorgezet). En zonder die werkwijze hadden we nu alleen nog maar de foto's gehad en niet de auto's. Denk maar eens aan bijv. de Gamma coupé, de Beta coupé en HPE, de 8.32, de Kappa coupé, de Intergrale... Dat zijn toch echt auto's waar passie aan te pas is gekomen en niet alleen maar Fiat-ratio. En, belangrijker, ze passen bij Lancia en nergens anders bij. Zo succesvol en evenwichtig was men tot 1969 (in dat jaar werd Lancia eigendom van Fiat) nou ook niet hoor.
Ik rijd inmiddels met nog even veel plezier in al weer m'n tiende Lancia (daar zaten ook een geweldige Flavia 2000 coupé, een 2000 Berlina en een Gamma coupé tussen dus vergelijken kan ik) en allemaal waren ze uiterst betrouwbaar en met ruim voldoende karakter en stijl. Ja, dat geldt zeker ook voor de nieuwe Delta. Een fijn rijdende en probleemloze auto met stijl en karakter die zich duidelijk onderscheid van de grijze middenmoot. Maar het ontbreken aan succes zit 'm helemaal niet in het feit dat Fiat de plank volledig mis slaat met de modellenkeuze. Dat zit 'm veel meer in de manier waarop met onze merken is en wordt omgesprongen. Het continue tussendoor verwaarlozen van de identiteit, het stelselmatig afbreken van een evenwichtig dealernetwerk (kun je je voorstellen dat je uitgenodigd wordt om een Lancia introductie bij te wonen bij een dealer zo'n 100 km verder?) de wisselende (in)competentie van de dealers (de een is geweldig, de ander zou direct wat anders moeten gaan doen met z'n leven), het ontbreken aan merkidentiteit bij dealers, het nauwelijks communiceren en al helemaal niet werken aan vooroordelen, het met regelmaat laten uitblijven van een opvolger bij een succesvol model zodat de klanten ruim de tijd krijgen om naar een ander merk over te stappen. Het vooroordeel bij de nederlander tegen alles wat Italiaans is... En zo is er vast nog wel wat te bedenken.
Dat gerommel vraagt nu om ontzettend (te) veel extra inspanningen en het is maar de vraag of men bereid is dat te doen of daar de tijd voor uit te trekken. Modellen ook als Chrysler uitbrengen betekend een hogere productie voor een Lancia model en dus ook meer ruimte straks voor eigen ontwikkeling. Kan dus best eens positief uitpakken, mits men maar steeds 2x nadenkt over hoe men omspringen wil met de verschillende merkidentiteiten. Andersom? Wat mij betreft niet zichtbaar, maar wie zegt dat dat gebeuren gaat?
Het opnieuw willen positioneren van Alfa Romeo geeft aan dat men dit wel degelijk serieus neemt en de weg die men zoekt geeft aan dat men bij Fiat realistisch blijft. Ik maak me ook wel zorgen, maar misschien zijn ze daar zo gek toch nog niet...
Koen
