Nou niet een bepaald mooi plaatje, maar wel geinig verhaal: deze foto's heb ik even letterlijk digitaal ge'foto'kopieerd uit het vakantiealbum van 1996...
Rijdend op Zwedens hoogste weg (maar liefst 900-en-zoveel meter
) gestopt bij het monumentje dat de top aangaf. Wachtend in de auto tot de regen zou stoppen, om even een foto te kunnen nemen. Komt er Opel Omega met NL-kenteken aangereden, dus ik zeg voor de gein tegen mijn ex: 'kijk, daar komt Harry'. Euh.... het wàs dus Harry.....
Mijn voormalige chef... denk je dat je even je werk kunt vergeten....
Die weg, tussen Funäsdalen en Ljungdalen was dus onverhard... en dat met die regen... Kwam er achter dat een gangetje van 70 km/h nog het meest comfortabel was, bij die snelheid 'vliegen' de wielen nog over de kuilen, gaten en potholes heen, in plaats van dat ze er in verdwijnen. Was toch wel redelijk inspannend, want in bochten ging-ie steeds lichtjes aan het glijden...
En toen het droog was....
