Hoe dik is die plaat wel niet dat de stijfheid van het gegoten aluminium significant verbeterd wordt? Zo veel werkt het materiaal daar al niet van zichzelf, dus als je met een plaat die met een paar boutjes vast zit stevigheid wilt toevoegen, moet je volgens mij behoorlijk stijf materiaal gebruiken.
Als je het blok bekijkt in de X-richting, dan wordt de stijfheid van het blok rond de Y-as bepaald door de 'hoogte' van het blok (laten we deze maat H noemen), dit is dan de afstand tussen de middellijn (rotatie-as) van de krukas en het cilinder-kopvlak (koppakkingsvlak).
Het traagheidsmoment van een rechthoekige (volle) doorsnede wordt gegeven door de formule Iyy = (b x H³) / 12 --> op een blok niet helemaal van toepassing vanwege de cilinderboringen, maar het gaat 'm om de afhankelijkheid van de hoogte, die doet mee in de derde macht, terwijl de breedte 'b' enkel meedoet als lineaire factor (1° macht).
Het potentieel zit 'm hier in de extra hoogte - laten we dit 'h' nomen - van de krukas-lagerings-tappen! Als we die kunnen laten meewerken in de stijfheid, dan wordt ons traagheismoment Iyy =[b x (H+h)³] / 12, dus daar kan flink wat winst inzitten!
Let op! Dit is eigenlijk een brute benadering omdat je eigenlijk maar een plaat toevoegt en geen 'vol' materiaal, maar het gaat om het principe.
[Omdat het een plaat is, wordt de stijfheidswinst - bij hele brute benadering - bepaald door de doorsnede van de plaat (dikte x nuttige breedte) en het kwadraat van (H/2 + h).]
De oplossing van DM Performance waarmee
Marc (Brul(tm)) kwam aanzetten is al een aardige verbetering, maar deze verbindt enkel de krukas-lagerings-tappen onderling met elkaar, niet direct met het blok.
Dat doen de oplossingen van AutoComponenti/Jim Steck en Alfaholis wel, wat maakt dat ze op dit vlak superieur zijn!