9 jaar geleden heeft het virus mij in zijn macht gegrepen. Toen werd ik verliefd op de Spider (uit 82) van een vriend van mij. Het geluid, het rijplezier en haar uiterlijk deden mijn interesse in Alfa met een rotgang stijgen. Toen ik ook nog eens een weekend als vrijwilliger mee draaide op het SCARB weekend van ik meen 2000 of 2001, in ieder geval op Assen, was ik om. Ik MOEST een bella. En die kwam er ook. Voor 500 gulden kocht ik een 33 1.4 I.E. Wat was ik blij. Dat ik een jaar later de auto weg kon doen omdat ze niet meer te repareren was was natuurlijk jammer, maar ik heb wel een jaar heel veel plezier gehad.
Na een aantal jaar "vreemd" te zijn gegaan begon het de afgelopen maanden weer te kriebelen. Ik was autoloos en wilde heel graag weer een auto hebben. En dit keer kon niemand mij ompraten, ik moest en zou een Alfa Romeo. Na een tijdje aan het plafond gehangen te hebben op dit forum kwam ik haar tegen. De 33 zoals ik hem wilde. Zwart, met Ronals en zonder spoiler (zoals het hoort!). Te koop bij GodsmacK. Een week later kon ik haar op halen in Vlissingen. Na een wereldreis met de trein van 4 uur en een proefrit was ze in mijn bezit. En wat ben ik weer blij. Een smile van slaap tot slaap prijkt er al een paar dagen op mijn hoofd. Complimenten van vrienden en collega's vallen mij ten deel. Ok, ze is niet perfect, ze rammelt en kraakt een beetje maar ze rijdt heerlijk. En de liefde is wederzijds volgens mij, want af en toe geeft ze me een knipoog met een van haar controllelampjes
. Ik ga proberen om in augustus naar Zandvoort te komen en hoop daar dan weer die hele goede sfeer te mogen meemaken die ik een jaar of 8 geleden ook geproefd heb. De sfeer van liefhebbers. Ik ga weer verder met genieten!
Groet,
Kevin (of Kakel)
En uiteraard heb ik haar al op de gevoelige SD kaart vast gelegd:
Lijkt me voor het geld sowieso een goede auto. Heerlijke kart, zo'n 33. (en rammelen en kraken hoort er gewoon bij) 
