Ik wil jullie mijn nieuwe wielen niet onthouden, ben inmiddels de trotse bezitter van een 164 Super 3.0 V6 24V Automaat geworden.
Een halfjaar geleden was ik aan het rondkijken voor een andere wagen om mijn 75 Imola Airco te vervangen. De Imola was nog goed, maar voor mij idee een beetje roestig.
Ik wilde iets anders en eigenlijk een 6 cilinder (mede door Alessandro). Niet te duur, want ik woon tenslotte in Amsterdam. Dat zou dus een Alfa Romeo 75 QV moeten worden. Ik heb een halfjaar rondgekeken en heb enkele mooie gezien maar de meeste waren toch moegesteden exemplaren. Op een gegeven moment was ik in onderhandeling over een zeer mooie QV, toch zo’n 280.000 maar vrijwel zonder roest én met Airco. Mijn hoogste bod was echt niet misselijk en eigenlijk te veel om op de stoep in Amsterdam te parkeren. Maar er moest minimaal € 1000 meer voor betaald worden. Toen snapte er iets in mij en ik gaf mijn zoektocht op.
In beginjaren 90 heb ik een 164 TS gehad. Pieter, een vriend van mij vond die wagen zo mooi dat ie ook meteen een 164 kocht. Wel een 3.0 V6 natuurlijk. Inmiddels is hij aan zijn tweede of derde en is er heel gelukkig mee. Ik spreek regelmatig met de registerleider van Alfa Romeo 164 (Roeltje 164) en hij maakte mij weer warm voor zo’n model. Vooral over de keuze uit 6 cilinder motoren en aanschafprijs was ik zeer te spreken. Op het SCARB- en 164registerforum plaatste ik een zoektopic. Donkere kleur V6 liefst 12 klepper en airco, verder maakte het mij niet uit. Veel reactie kwam er niet, de V6-en beginnen al schaars te worden. Eigenaren let op!
Uiteindelijk resulteerde dit in een proefrit met een zeer bijzondere uitvoering, een USA. Lampjes rondom, mooi buffellederen bekleding, alle toeters en bellen. Behoorlijke vraagprijs, maar zoals altijd was er nog onderhandelingsruimte. Eigenlijk viel de wagen mij erg tegen. De wagen was onderhouden, maar er zat veel werkt aan te komen en het “gevoel” was er niet. Dus ook maar laten gaan.
Dan maar op vakantie met de Imola en dat ging zoals verwacht goed. Eind juli belde Roelt mij op in Spanje: “Nu op marktplaats, een 164 zwart V6 24V Automaat met veel kilometer maar voor weinig. Mooie basis”. Ja, zo kun je het ook doen, koop een goedkopere wagen en investeer om hem naar wens te krijgen. Roel had de wagen gekocht en ik zou hem na de vakantie komen bekijken. Op de terugweg kreeg de Imola een klapband en voor de deur brak de startmotor eraf.
Tijdens het ophalen door Roel uit Limburg bleek de fan niet aan te slaan en de motor werd heet. Motor uit voor het stoplicht en snel de grote weg op. Sturen ging zwaar omdat de bekrachtiging het niet deed. Toen ik de wagen voor het eerst zag schrok ik wel een beetje, hij was vies, erg vies. Tijdens een proefrit merkte ik bekende en onbekende zaken op:
- Motor wordt snel warm
- zwaar sturen
- afgekloven stuur (niet zo gek)
- rechterdeur gaat niet open van binnen
- rechter raam gaan niet naar beneden van links
- achterramen gaan niet open van voor
- overal plastick in het interieur geplakt
Maar goed daar gaan we aan werken. Het plastick, wat achteraf wortelnotenhout bleek te zijn, was er zo afgetrokken. Dan kijk je tegen lijmresten aan, mar vervangende onderdelen zijn al gevonden. Het koelprobleem was een combinatie van een gebroken zekering (schutbord) en de sensor in de radiator. Roel en ik hebben zelf de schijven en blokken rondom vervangen. Leuke klus als je de ruimte en het licht hebt. Alleen de achterste remklauwen sputterde eerst tegen. Verder durfde ik er niet mee te rijden zonder distributie- en multiriem vervanging. Dit heb ik laten doen bij Tom (GiuliaTom) en niets te vroeg. De distributieriem was al aardig door. Het idee was om de wagen bij het SS in Assen te laten rijden door een vriend van mij met een onwillig been. De automaat zou uitkomst bieden. Het vervangen van de stuurbekrachtigingspomp leverde veel tijdvertraging op. Eén avond voor het SS midden in de nacht zat alles erop maar de motor liep op 4 cilinders. De uitgedroogde kabelboom van de achterste cilinderrij deed de wagen de das om. Twee dagen later, met been nieuwe boom, natuurlijk lekker ronddraaien.
De druk was eraf en de wagen werd achter in de rij gezet voor de APK en het vervangen van het stuur. Uiteindelijk reed ik een maand na de aanschaf de wagen naar huis, maar wat een verschil al zeg! Die Tom heeft hem prima afgesteld. Heerlijk draaiende motor, goed schakelende bak, een fan die aanslaat en de stuurbekrachtiging die zijn werk doet. Natuurlijk remmen als een dijk. Alleen hij was nog steeds vies. Ik besloot hem naar Boyd te brengen voor een grondige poestbeurt, maar eerst zelf even de 164 wassen. De eerste modderlagen en groene aanslag heb ik verwijderd. Onder het vuil kwam eindelijk zijn ware gezicht naar boven. Zwart metalic, mooie velgen maar veel kleine krasjes rondom.
De wagen is nu 6 weken in mijn bezit en nu pas durf ik de wagen te “introduceren”. Boyd heeft hem fantastisch opgepoest en ja wat kan ik zeggen? Ziet eruit als nieuw.
Het lederen interieur en de motorruimte is ook aangepakt. Nu nog alle lijmresten delen vervangen en de wagen is helemaal naar mijn smaak.
Wil je weten hoe de 164 24V automaat rijdt, met de squadra chip en de dikke QV buizen?
Als een droooooooooom.
Quote Piet: “Ik zeg dat pas 10 jaar tegen je”
Meer zien:
Overtreft alle verwachtingen! Die boyd is echt goed bezig. 
Ik zie helemaal geen 164 meer, alleen nog maar spiegelingen..
Gefeliciteerd!
