Eerst zat hij meer te denken aan een BMW E30, maar dat leek me niet de beste keuze in dat budget, dus dat heb ik hem afgeraden. Na nog even met hem op internet rondgekeken te hebben naar een Mazda 323F, kwam ik eigenlijk op het idee om eens voor een Alfa 33 te gaan kijken. De 33 stond hem wel aan, dus de jacht werd vorige week zaterdag geopend.De eerste waar we naar gingen kijken was een rode Imola, die in Weert te koop stond voor 1250, dus daar mochten we wel wat van verwachten leek ons. Mooi niet dus
wat een hok... voorruit ingezakt, achterruit zat in een hoek vast met kit, overal de lak verweerd en veel krassen en deuken, scheef afgesleten banden, voorbumper hing op half 7, en de olie die aan de peilstok zat was echt net teer. Zwaar verwaarloosd dus, en natuurlijk totaal niks bekend qua onderhoud en riemen e.d., en ipv "ongeveer 150.000km" zoals mij aan de telefoon gezegd werd dat de tellerstand was, was het meer zo'n 185.000km. We hebben niet eens gekeken of de bodem verrot was, en ook niet de moeite genomen voor een testrit.Teleurgesteld gingen we weer naar huis, om na het weekend weer met goede moed te beginnen met de speurtocht. We hadden op internet 2 33's gevonden in Echt, bij 2 bedrijven die naast elkaar lagen, dus dat was lekker gemakkelijk. Eentje stond bij de Renault-dealer, het was een antracietkleurige 1.7, en hij mocht voor 800 euro weg met nieuwe APK. Maarja, omdat je dan nog met een rammelende waterpomp en waarschijnlijk lekke koppakking (liep op 3 poten), en een verroeste kofferbak zat, hebben we er maar voor bedankt. Bij de buurman stond een zwarte 1.5, en die leek op het eerste oog al iets beter. Er zat op het eerste oog bijna geen roest aan, alleen wat blaasjes rond de tankdop, en een klein scheurtje in de voorruit. De prijs was 750 met nieuwe APK, en er was weer niks bekend qua onderhoudsgeschiedenis. Hij had 183.000 gelopen volgens de teller. We wisten niet precies wat we er mee aan moesten, en of het de moeite waard was, dus we zijn zonder een testrit te maken of iets dergelijks doorgereden naar Auto Centro (ook in Echt) waar ik mijn 75 heb gekocht, om te kijken of daar nog iets aan 33's stond.
Daar stond een proteo-rode 33 1.4 uit 1994, 218.000 op de klok, en hij zag er eigenlijk niet netjes uit met het verroeste linkervoorspatbord. Verder zag hij er ook niet echt sportief uit, wat eigenlijk een pre was voor mijn neefje. Wat dat betreft dus geen goede indruk. Maar goed, toch even gekeken.... Hij stond er al een paar maanden, maar hij sloeg direct aan en hij liep mooi rond. Geen vreemd gekleurde walmen uit de uitlaat, en geen bijgeluiden of iets dergelijks. Er werd ons een testrit aangeboden, en die hebben we ook gemaakt. Ik heb eerst gereden, en na even wennen aan de middelmatige stoelen en het rare schakelen begon ik er aardig lol in te krijgen. Het blok was ondanks z'n kilometerstand nog zo fris als wat, en de bochten ging die om als de beste. Aan de versnellingsbak was geen kraakje te bekennen, alleen de remmen waren wat minder, maar ik wist dat een 33 sowieso geen goede remmen heeft. Ik had direct spijt dat ik een Kadett had gekocht voor het dagelijkse verkeer, en geen 33. Voor m'n neefje was het in eerste instantie ook even wennen, maar daarna zag hij het ook al net zo zitten als mij. Teruggekomen van de testrit even een vluchtige inspectie gedaan op roest op de wat gevaarlijkere delen, maar zo snel alleen iets ontdekt onder het kofferbakrubber en een beetje rond de tankdop. Hij mocht weg voor 700 euro, en daar zat een nieuwe APK, afleveringsbeurt en nieuwe riemen en spanrollen bij.
Omdat we niet met slechts 1 33 gereden wilden hebben voordat we er eentje gekocht hebben, zijn we nog even teruggegaan naar het bedrijf waar die 1.5 stond en daarmee een testrit gemaakt. Die was maar kort, want het bleek toen dat de electrische raambediening het niet deed en wat erger was: aan het begin van de testrit trok hij naar links, en na een paar bochten begon hij opeens naar rechts trekken. Weer gauw terug naar Auto Centro dus, met het verzoek of we de proteo-rode 33 even op de brug mochten bekijken. Dat kon nog, ook al was het bijna 6 uur. Er zaten 2 nieuwe remleidingen onder, een nieuwe remdrukverdeler en een vrij nieuwe einddemper. Ook het bekrachtigd stuurhuis was lekvrij en zag er nog heel netjes uit. Hij begon te roesten aan een afwateringsdop en op een plek aan de bodem naast de dorpel, en de voorste schokdempers lekten iets, maar hij dempte wel nog goed.
Met wat zorg kon deze dus nog wel even mee, dus de keuze was gauw gemaakt: deze ging het worden. Al waren er geen boekjes bij, hij was duidelijk met zorg onderhouden. Ze proberen bij Auto Centro hem nog voor het weekend klaar te maken voor aflevering. Ik en m'n neefje hebben er al de nodige plannen mee om hem naar zijn smaak te maken, hier zal zeker een topic over komen dus.... stay tuned
