De totale wrijvingscoefficient is groter naarmate er meer oppervlak van hetzelfde materiaal op de grond staat, dus vandaar dat een bredere band meer kracht over kan brengen.
Komma*** nr 1 meld zich.
Er speelt meer, wrijvingscoefficient blijft namelijk altijd hetzelfde.
Rubber van een dezelfde compound heeft altijd dezelfde wrijvingcoefficient met zijn tegen oppervlak, die zal niet veranderen als die rubber in een 205 of een 235 band zit.
Alleen het punt waarop de band gaat smeren, lees zijn grip gaat verliezen, is hoger bij een bredere band.
Te breed is ook weer niet goed, je moet ook genoeg temperatuur in je band krijgen om hem optimaal te gebruiken.
ik kruip weer in mijn hol voor mijn alfa winterslaap

Nummer 2 is aan de beurt.
Bij voorbaat mijn excuses voor de Bijbelse proportie van dit verhaal.
Ik beloof jullie hierbij dat ik alleen eigen Topic met dit soort zaken vul. Rekenen is mijn lust en mijn leven. Met mijn handen ben ik slecht.
Ik denk dat Maurizio gelijk heeft.
In theorie bestaat de totale wrijving bestaat uit:
- de wrijvingscoëfficiënt (afhankelijk van wegdek en rubbersamenstelling, op droog wegdek, nat is te moeilijk rekenen)
- de druk van de band op het wegdek (Gewicht per vierkante meter [F/m^2] of Massa.grav per vierkante meter [kg.g/m^2])
- het rakingsvlak tussen band en wegdek (ook afhankelijk van de bandenspanning)
Als de band breder wordt dan neemt het rakingsvlak lineair toe (dus evenredig met de breedte).
Het gewicht (in Newton) van de wagen wordt over dit grotere rakingsvlak verdeeld. Dus de druk van het bandenoppervlak met het wegdek is lager.
Omdat de formule luidt: W=Cowr.Popp.Aopp
Waarin:
W = wrijvingskracht [N]
Cowr = Wrijvingscoefficient kinematisch [dimensieloos, volgens Wikipedia gemiddeld droog 1,1]
Popp = druk band op weg (bij niet remmende of sturende wagen: {Gewicht wagen/4 banden}/Opp rakingsvlak) [N/m^2]
Gewicht = [N]
Massa = [kg]
Gewicht = Massa x gravitatieversnelling (zwaartekracht)
Uitschrijven van de formule:
N = [-] . N/m^2 . m^2
Het oppervlak van de rakingsvlak deel je weg. Dus in feite hou je alleen over de wrijvingscoëfficiënt en de en wagengewicht per band. (zie ook winkipedia)
Mauricio schrijft dat het natuurlijk ergens op houdt.
Met een fietsband rem je nooit zo hard als met een brede slick ook al is de wrijvingscoëfficiënt gelijk.
Dat heeft weer te maken met:
De remkracht (de adhesie tussen band en wegdek) groter is dan de cohesie van de band (het rubber scheurt los van elkaar).
Bredere banden worden per oppervlakte-eenheid minder zwaar belast dus kun je die in totaliteit meer belasten voordat de cohesie het verliest van de adhesie.
Het echt slippen van de band komt omdat de wrijvingskracht kleiner is dan de bijvoorbeeld de centrifugaalkracht (middelpuntvliedende kracht).
Maar een band van 175 zou dan genoeg zijn (de nieuwe Lotus Europa bijvoorbeeld).
Of je zou de rubbersamenstelling van de band kunnen wijzigen. Zachter maken, dus wrijvingscoëfficiënt verhogen.
De banden slijten niet sneller omdat het gewicht per oppervlakte eenheid kleiner is.
Alleen als je constant het maximale uit de band haalt zal die door de zachtere samenstelling sneller slijten.
Bovenstaande berekening is gabasseerd op de natuurwetten in de praktijk heb je natuurlijk veel extra invloeden.
Zoals:
Bandenspanning (bepaalt ook het rakingsoppervlak)
Gewichtsverdeling
Gewichtsverandering per band bij remmen
Gewichtsverandering per band bij bochten (en het op de wang hangen)
Ongelijke druk van de band op het rakingsvlak (de band is rond)
En Andretti kan er denk ik ook nog 10 uit de mouw schudden.
Oh ja Andretti met sidderen bedoel ik die gekke snel dempende trilling die je door je hele wagen voelt als je over een korte oneffenheid rijdt.
In je stuur, pedalen en je zitvlak. Het lijkt wel of de hele wagen tordeert.
Fat or thin? The question of contact patches and grip. Zie ik nu pas. Staat alles al, veel beter beschreven zelfs
