Allemaal bedankt voor het medeleven en de steunbetuigingen! Hartverwarmend.
Het gaat naar omstandigheden erg goed met me. Ik heb er alleen een paar gekneusde ribben, spierpijn en een heleboel blauwe plekken aan overgehouden. En een giga deuk in mijn ego... Paracetamol verzacht een hoop, maar dat niet
Het ging tijdens de kwalificatie al niet heel erg lekker. Mijn zelf gefabriekte schakelmechanisme werkte niet en ik kon in de eerste kwali mijn 2 niet gebruiken. De nieuwe busstop en la source moesten dus in 3. Snelste tijd 3.06.... De jongens van JS-racing hebben in een half uur mijn schakelmechanisme vervangen en ik ging de 2de kwali in met verse kumho's. Nu moest het toch wel wat worden. Bandjes opgewarmd en ik ging er eens lekker voor zitten........ koelvloeistof op mijn voorruit

Rondje voorzichtig uitrijden en naar binnen. Klaar! De dynamo heeft het tapeind uit de waterpomp getrokken....
Nou ja, einde verhaal voor vrijdag. Ik stond ergens in het middenveld (6de modified), maar helemaal niet tevreden. De race moest het maar gebeuren.... 1ste keer in een rollende start en dan is het best druk zo midden in het veld, ik zit me op te winden dat de fransman voor me in zijn GTV6 geen gas geeft als het licht uitgaat. Dan geeft hij eindelijk gas en ik wil er achteraan.... niks...... nog niks....... en dan zie ik mijn gaskabel loshangen

het hele veld komt me voorbij en ik zet 'm onderaan neer. Ik laat me terugduwen de pitstraat in en Jaco knalt er een nieuwe gaskabel in. Ik lig wel een paar rondes achter, maar alles wat uitvalt staat morgen achter me. Ik kom de baan op, net voor de leiders en die laat ik dus allemaal voorbij (ik moet mijn banden ook weer opwarmen) en ik wil me nergen in mengen waar ik niks te zoeken heb. Ik sluit aan achter Rudiger Förster en ik kan op mijn koude banden het tempo goed volgen, maar ik kan dus harder. Rudiger blokt me waar hij kan totdat hij eraf schuift achter op het circuit. Ik rij door en loop in op de gebroeders Heemskerk die erg druk met elkaar in gevecht zijn. Ik heb maar een gat laten vallen om gewoon mijn eigen rondjes te draaien. Eau Rouge ging nog niet helemaal lekker en ik wilde een iets andere lijn proberen onderin. Dat ging heel goed en de auto loopt lekker door de bocht als halverwege ineens de kont omkomt. Ik probeer door alles te blokkeren zijwaarts omhoog te schuiven, maar het helpt niet. Rem los, nog meer tegensturen, koppeling in, te laat, remmen! En toen ging ik de banden in. Als de auto tot stilstand is gekomen merk ik dat ik alles nog kan bewegen en ik ga snel uit de auto. Ik loop weg en bij de bandenstapel draai ik om en zie mijn auto als wrak daar staan. Het is een grote bende, overal om me heen brokstukken en voordat ik het weet staan er marshalls aan me te trekken. De medical car stopt bij me en de arts maakt me duidelijk dat ik moet wachten op de ambulance.
Ik word vervoerd naar het medical centre op de paddock en ze hebben twijfels over mijn arm en rug. Naar het ziekenhuis voor foto's dus.... Daar blijkt dat ik niks gebroken heb en mijn nek en rug in orde zijn. Ik mag weer terug naar het circuit. Mijn vriendin en ouders waren inmiddels al in het ziekenhuis aangekomen (ik heb er ongeveer 3 uur doorgebracht). Terug op de paddock zit iedereen(maar dan ook echt iedereen) om de tafel heen naar de video van een toeschouwer te kijken. Daar zie ik ook de klap terug..... na de 2de keer ga ik maar de trailer in om me om te kleden en daar zie ik mijn auto staan......... pfffff wat een klap.
We gaan deze week eens kijken wat we nog kunnen doen, maar mijn nieuwe motor lijkt nog in orde. Een ding weet ik zeker.... Ik dank mijn gezondheid aan mijn uitgebreide laskooi van Remola en alle verstevigingen die door JS-racing zijn aangebracht in de neus. Ik was niet altijd even vleiend over Remola, maar de kooi is wel goed! Er is video en fotomateriaal genoeg dus die zullen de komende dagen wel ergens opduiken op internet. Dan kun jullie zien wat ik bedoel.
Wordt vervolgd...