Zo, we zijn ondertussen terug thuis en hopen dat alle deelnemers eergisterenavond goed en wel thuis of in hun hotel geraakt zijn!
Er waren redelijk wat bekenden van de partij maar we mochten ook flink wat nieuwe gezichten begroeten op deze tweede editie van de Ardennenrit.
Het weer was ‘s ochtends en gedurende een groot deel van de dag prachtig
. Toch moesten de cabrio-rijders in de buurt van Malempré in allerijl de kap dichtgooien. Op een bijna zomerse lentedag in België moet er blijkbaar toch minimaal één buitje vallen. Gelukkig bleven we verder van nattigheid gespaard, met uitzondering van diegenen die in Stavelot in een wolkbreuk verzeild geraakt zijn. Blijkbaar was dit een zeer plaatselijk “evenement” want in de omliggende dorpen lag de weg kurkdroog.
Daar waar het weer best wel “goed maar niet uitstekend” te noemen was, kon de compagnie eenvoudig weg als “schitterend” bestempeld worden
!
“Goed weer en goed gezelschap, dus een geslaagde rit!” hoor ik jullie denken. Helaas dook er nog voor de rit al een probleem op. Een ochtendlijke check van de situatie in Houffalize leerde me dat de organisatie van de WB-manche mountainbike ondanks uitspraken bij eerder telefonische contacten toch de baan naar La Roche had laten afsluiten
. “Nou geen probleem, er is een eenvoudig alternatief via een andere baan”, dacht ik. Niet dus. Bij aankomst in Houffalize bleek ook het alternatief voor alle verkeer afgesloten te zijn…
Dan maar een treintje gevormd en via een grote (maar mooie) omweg en dankzij de assistentie van Puss in Boots terug op het roadbook traject gekomen. Zo’n grappen zijn niet te best voor de gezondheid.
Enfin, aan het Bellevédère des Six Ourthe opnieuw iedereen verzameld en van daar dan richting La Roche en Amonines. Af en toe een lekker bochtig weggetje zonder ander verkeer, dus scheuren maar in de bochten
. In Amonines een kleinigheid gegeten en gedronken en daarna opnieuw de baan op voor het tweede deel van de rit. In het eerste deel werd er nu en dan al kwistig met het gas omgesprongen, waarbij een Montreal en een GTV6 steevast “partners in crime” waren samen met een rooie MiTo en een zwarte GT… In het laatste deel zaten er flink wat ruime overzichtelijke (en verlaten) wegen, af en toe werd er dan ook door menigeen behoorlijk sportief bochtenwerk uitgevoerd. Ik had het geluk van vaak omringd te zijn door een Montreal, een GTV6 of een Brera/Spider 3.2…auditief genot verzekerd!!! Net na Wanneranval reed de hele meute rechtdoor, i.p.v. links af te slaan naar Stavelot, maar uiteindelijk kwam iedereen toch aan in Wanne, al hadden sommigen toch meer van Stavelot gezien dan de bedoeling was…
Na een korte babbel en een speech van Don Pietro (voor het beeldverslag daarvan: zie de post van PeeJeeDee ) vertrokken sommigen naar huis, met de rest van de bende ging het naar het restaurant in Grand-Halleux. De tijd tussen de gangen was nogal groot (en de porties wel iets te klein), maar het gezelschap maakte dat alles gelukkig volledig goed. Uiteindelijk keerden we om half twaalf terug naar het hotel, na een vermoeiende maar (voor ons toch) geslaagde dag.
Zo, ik hoop dat de deelnemers er van genoten hebben en dat ik de navigatoren niet te veel stress heb bezorgd.
Rest mij enkel nog Pieter te bedanken voor het leuke cadeau, Chris voor de miniatuur-Montreal (staat hier naast het scherm, broederlijk naast de 159), PeeJeeDee voor het mee uittesten van het parcours en natuurlijk alle deelnemers voor hun komst . Want zeg nu zelf: wat is een rit zonder deelnemers?
Groeten,
Blackie
Meer foto's vind je
hier.
Succes ermee 
