Even voorstellen: mijn 3e GTV6...
Geplaatst: ma dec 29, 2025 21:50
Het begon allemaal eind zeventiger jaren toen ik een jaar of 10 was. In de wijk waar ik woonde gingen alle papa's braaf van 9 tot 5 naar kantoor. Er was echter één man die anders was. Hij deed iets in de olie en ging ook naar Saudi-Arabië. Reuze spannend allemaal. Hij had geen Opel Record 2.3 diesel of Ford Taunus 1600 XL, nee deze meneer had een Alfetta GT. Donkerblauw, chromen bumpers. Een plaatje. Daar stond ik dan met mijn armen over mijn fietsstuurtje naar te kijken. Ik zei toen dwingend tegen mezelf: "Later als ik groot en sterk ben.....".
De jaren vervlogen, ik reed jaren het Fiatje 127 van mijn moeder en toen.... toen kwam die dag in 1997. Ik maakte mijn jeugdige belofte waar en zette voor het eerst van mijn leven een auto op mijn eigen naam. En wat voor eentje: een Alfa Romeo GTV6 2.5. Antracite Metallic. Beige interieur. Zwitserse import. Haar naam werd "Anne-Sophie" en ze is 10 jaar mijn trouwe gappie geweest. Maar na een paar jaar... Een olielek bij de drukrol van de distributieriem deed olie eruit spuiten en toen was het kwaad geschied. Zonder olie loopt ook een Busso vast (bij dik 160 km/u)... Gelukkig kon er vrij snel een Busso 3.0 ingelepeld worden, dus vanaf toen was het een GTV6 3.0
Ik reed haar dag in dag uit. Weer of geen weer. Geen garage, dus langzaam begon de roest zich meester van haar te maken. Met tranen in de ogen heb ik de APK-onwaardige Anne-Sophie verkocht aan Lemarc in Lemmer.
Gelukkig had Auto Romeo in Nootdorp een beeldschone rode GTV6 3.0 te koop staan. Dus auto nummer 2 op mijn naam was weer een GTV6. Deze heeft mij wederom 7 jaren plezier gebracht en ja, ook hier ging de roest het einde betekenen voor haar. Ze heette overigens "Space and time" naar het nummer van The Verve. En ook dit keer heb ik haar verkocht aan Lemarc in Lemmer. SMS-je een uur later: "wow, wat een motor". Technisch was alles ok en zonder problemen. Beide GTV's tot bijna 4 ton gereden.
Tja, en wat dan? Na wat zoeken vond ik een BMW E36 voor een prikkie. 325i, coupé, handgeschakeld. Weer een zespitter coupé. Wel wat anders.... Alles gaat soepeler, gebruikt geen olie. Met 200.000 gekocht en nu 12 jaar later staat ie op 580.000. Zonder problemen. Duitsers.... In de 90's maakte ze echt goed spul. Bij 525k de koppakking vervangen en binnenin bleek alles 'als nieuw'. Echt ongelofelijk. Ik heb haar nog steeds als daily driver en haar naam is "Nicolle".
Maar... De Duitse perfectie ten spijt, het bleef jeuken. Er miste iets en dat was een GTV6.
Zoeken en zoeken. Uiteindelijk heb ik via een vriend een tip gekregen en na de proefrit was het gewoon: dit is haar. Dus de 4e auto op mijn naam is wederom een GTV6. Deze staat nu in een stalling, maar zal ook goed en hard gereden worden. Geen Show car maar een go car.
Meatloaf zong ooit is wat leek op wat ik nu zing: 3 out of 4 ain't bad.
De jaren vervlogen, ik reed jaren het Fiatje 127 van mijn moeder en toen.... toen kwam die dag in 1997. Ik maakte mijn jeugdige belofte waar en zette voor het eerst van mijn leven een auto op mijn eigen naam. En wat voor eentje: een Alfa Romeo GTV6 2.5. Antracite Metallic. Beige interieur. Zwitserse import. Haar naam werd "Anne-Sophie" en ze is 10 jaar mijn trouwe gappie geweest. Maar na een paar jaar... Een olielek bij de drukrol van de distributieriem deed olie eruit spuiten en toen was het kwaad geschied. Zonder olie loopt ook een Busso vast (bij dik 160 km/u)... Gelukkig kon er vrij snel een Busso 3.0 ingelepeld worden, dus vanaf toen was het een GTV6 3.0
Ik reed haar dag in dag uit. Weer of geen weer. Geen garage, dus langzaam begon de roest zich meester van haar te maken. Met tranen in de ogen heb ik de APK-onwaardige Anne-Sophie verkocht aan Lemarc in Lemmer.
Gelukkig had Auto Romeo in Nootdorp een beeldschone rode GTV6 3.0 te koop staan. Dus auto nummer 2 op mijn naam was weer een GTV6. Deze heeft mij wederom 7 jaren plezier gebracht en ja, ook hier ging de roest het einde betekenen voor haar. Ze heette overigens "Space and time" naar het nummer van The Verve. En ook dit keer heb ik haar verkocht aan Lemarc in Lemmer. SMS-je een uur later: "wow, wat een motor". Technisch was alles ok en zonder problemen. Beide GTV's tot bijna 4 ton gereden.
Tja, en wat dan? Na wat zoeken vond ik een BMW E36 voor een prikkie. 325i, coupé, handgeschakeld. Weer een zespitter coupé. Wel wat anders.... Alles gaat soepeler, gebruikt geen olie. Met 200.000 gekocht en nu 12 jaar later staat ie op 580.000. Zonder problemen. Duitsers.... In de 90's maakte ze echt goed spul. Bij 525k de koppakking vervangen en binnenin bleek alles 'als nieuw'. Echt ongelofelijk. Ik heb haar nog steeds als daily driver en haar naam is "Nicolle".
Maar... De Duitse perfectie ten spijt, het bleef jeuken. Er miste iets en dat was een GTV6.
Zoeken en zoeken. Uiteindelijk heb ik via een vriend een tip gekregen en na de proefrit was het gewoon: dit is haar. Dus de 4e auto op mijn naam is wederom een GTV6. Deze staat nu in een stalling, maar zal ook goed en hard gereden worden. Geen Show car maar een go car.
Meatloaf zong ooit is wat leek op wat ik nu zing: 3 out of 4 ain't bad.
.