Stichting Club Alfa Romeo Bezitters

af en toe wordt ik echt helemaal dol van mezelf

Kennen jullie dat nou ook?

als ik terugkijk begon ik met een 146 boxer die ik compleet verbouwd heb. Min of meer gedwongen door een leaseauto moest die het veld ruimen en kwam er een klassieker.

de Giulia nuova heb ik maar een jaar ofzo gehad. Zelf weinig aan gedaan. Ding reed geweldig! maar veel plamuur.
dit laatste was het excuus om rond te blijven kijken. De 1750 berlina kwam er daarom al snel. VEEL aan gedaan en zelfs een geweldige trip mee naar sicilie gehad. Ik had echt de intentie om dat ding lang te houden en zelfs te gaan perfectioneren.

Maar ik kreeg weer een vlaag van opwinding bij een toerrit waar ik een giulietta ti zag. BAM berlina eruit en giulietta ti erin!

De giulietta heb ik nu een jaar. Achterstallig onderhoud aangepakt en wat km's gereden. Erg leuk rijden en gewoon zeer apart! Totaal geen reden om verder te kijken toch!?

TOCH betrap ik mezelf er weer op om steeds vaker weer op MP of andersinds rond te hangen. Giuliaatjes speuren....supers ti's, nuova's.... Gewoon omdat het kan....je kent het wel.

Vervolgens worden er excuses bedacht om het speurwerk te verdedigen. Heb ik wel voldoende tijd om de giulietta de benodigde aandacht te geven? In maart word het eerste kindje immers verwacht.... Voor het zelfde geld heb ik een perfecte Giulia die voorlopig weinig aandacht nodig heeft?
Nog wat speuren....
etc


Diverse mensen hebben zich al opgedrongen om de giulietta te kopen en die heb ik weggewoven. Gelukkig weet ik geen namen en heb ik geen tel nummers, dat maakt het wat makkelijker . Er zal vast een moment komen dat iemand een perfecte Giulia op de Giulietta wil inruilen.....en dan?

Ik kan mezelf nog aardig beheersen maar ik wordt af en toe gek van mezelf.

Waarom vertel ik dit allemaal?
Ik zoek bevestiging
Hoort dit bij het alfa virus?
Is er mee te leven?
Is there a cure?????

Herken het helemaal, al ben ik meer Lanciaman dan Alfaman (wat iets heel anders is dan een Alfamannetje * ). Het heeft dus niet echt met het merk te maken maar meer met de rondrijdende snoepwinkel om ons heen denk ik...
Had ik een budget dat tot in de hemel reikte dan was er nooit een auto weggegaan en had ik nu een hal vol gehad...

Koen






* Een alfamannetje is het individuele dier in een groep van een bepaalde diersoort dat duidelijk de leiding heeft. Deze leiding kan de vorm van heerschappij aannemen maar kan ook gewoon op gezag berusten.
Bij de mens en de chimpansee regeert het alfamannetje de hele groep, en wordt hij geëerd door de andere groepsleden met symbolische gebaren van onderwerping (zoals buigingen en het mannetje voorop laten lopen) en met privileges. Gewoonlijk moet de alfa-mens of -chimpansee, om zijn status te handhaven, coalities sluiten met andere leidende mannen. Die krijgen daardoor soms meer praktische invloed dan de formele alfa. Hun naaste verwanten, de bonobo's daarentegen leggen hun leiders niet zo'n groot gezag in handen; hier moet de alfa-man zich keer op keer bewijzen.

Antwoorden...

Ja
Ja...met therapie en gewoon dat hart volgen
Nee

Ik heb dat meer met Alfa-gadgets, dan koop ik weer wat, dan gaat er weer wat weg, heel herkenbaar

Always Looking For Another.........en het blijft een leuke hobby.

Het bezit van de zaak is het einde van het vermaak. Vaak is zoeken leuker dan het kopen zelf. En waarom jaren in dezelfde auto blijven rondrijden terwijl er nog zoveel leuks te koop is? Je leeft maar zo kort dus ik mag graag es wat nieuws proberen. Ook niet Alfamerken. Meestal ben je na een tijdje wel klaar met je auto en begint het weer te kriebelen. Mocht je een goed bod krijgen dan zou ik afscheid nemen. Meestal krijg je zo`n bod nooit meer en heb je spijt als je de auto ook daadwerkelijk kwijt wil dat je er niet op bent ingegaan. En er staan leuke auto`s genoeg te koop.

Ik heb er gewoon 3.... en waarvan nummer 2 over paar maanden en 3 binnenkort weggaat zodat er weer plek is voor iets anders.
Nummer 1 blijft dan weer wel eeuwig in bezit... zit al teveel geld in wat er met verkoop nooit meer uitkomt.

Beneden in de garage staan er hier ook 3, waarvan 1 van de baas. Probleem is wel dat ik geen afscheid van de andere twee kan (of wil) nemen, waardoor "iets anders" geen optie wordt gevonden. Want 4 Alfa's schijnt overdreven te zijn....

Wensen genoeg. Daar ligt het niet aan.

Heerlijk toch, dat je in de luxe positie bent zo veel keus te hebben? Geniet er van, als je het over je hart kan krijgen af en toe wat inruilen en verder veel lol hebben van de gebakje(s) waar je op het moment in rijdt.

Ik zou het van de zeldzaamheid laten afhangen denk ik. En van de emotionele band. Natuurlijk is het wel zo dat de centen er moeten zijn....

Een zeldzame wagen inruilen voor een minder zeldzaam exemplaar zou ik niet snel doen.

...Want 4 Alfa's schijnt overdreven te zijn....

Jeeeeej!

zie onderstaande lijst

...Want 4 Alfa's schijnt overdreven te zijn....

Jeeeeej!

zie onderstaande lijst

Uitslover.

Ik ken ook dat gevoel, maar ook het andere gevoel dat als ik weer in mijn 75 stap na een paar weken en dan denk ik deze doe ik nooit meer weg.
Ben deze winter bezig om haar weer helemaal klaar te maken voor de komende zomer, paar stukjes lassen (blijft een alfa) hemeltje begint een klein beetje
bobbeltjes te vertonen, zijwindschermen vervangen, en eindelijk eens het linker raam maken.
Ik heb ook een tijdje 3 auto's gehad, en ben tot de conclusie gekomen dat het gewoon teveel is, te weinig tijd, zoveel ander dingen.
Ga dit gewoon goed doen, ze is al 6.5 in bezit en hoop dat dat nog een poos zo mag blijven.

Rust in de tent!

Jan,

Maar de leuke 33 sw hier op het forum jeukt erg, heb hem even bekeken, maar zit veel laswerk aan, had ik maar meer tijd.

goed om te zien dat ik niet de enige ben.

De giulietta is gewoon cool om te hebben en redelijk uniek om te rijden.
Toch heb ik daar na een jaar nog niet de band mee als ik met de giulia of berlina heb gehad.
Tijdgebrek zal daarin ook een rol spelen moet ik toegeven.

Ze krijgt zeker nog een seizoen de kans want ik twijfel teveel. Ik weet echter niet of ik een goed aanbod zou kunnen weerstaan. Dat zien we dan wel weer.

Bij de plotselinge erkoop van de berlina had ik thuis heel wat uit te leggen, want m'n vriendin was er stiekem ook best gehecht aan geraakt. Toch vond ook zij de giulietta leuk toen ze hem voor het eerst zag. Daar zit het probleem niet

Punt is dus dat ik soms gek wordt van mezelf als de radertjes op dit punt weer gaan draaien/malen. Doet denken aan de mediamarkt reclame: KOPEN KOPEN KOPEN KOPEN of de vrije vertaling daarvan: HEBBE HEBBE HEBBE

Ik zal ermee moeten leren leven en ben blij dat ik medestanders heb

Ik zag de Giulietta waarschijn ijk op hetzelfde evenement als jij en ook ik was op slag verkocht aan de bejaarde dame.
Helaas door budgetproblematiek en de technische onhandigheid van mij zal zo'n kranige, deftige dame altijd een droom blijven.
Of je moet willen ruilen voor een project Giulia met heel veel werk

Het gevoel dat je nu hebt ken ik ook, wil mijn 155 en Giulia de deur uit doen, maar toch ook weer niet.

Ik neig er toch misschien vrijwel definitief ongeveer naar om de giulietta weg te doen ten gunste van een goede harde juul.

Aangezien ik heb gehoord dat ik veel mensen met een juul jaloers maak: Iemand behoefte aan een ruildeal?
liefst een ti of super, geen nuova.