Terwijl ik er werkte heb ik, wat mij betreft tenminste, de grootste alfist ooit ontmoet. Willy die op 32 Jarige leeftijd een nieuwe witte 1600 gt Junior kocht.
Toen hij de auto nieuw in handen kreeg is hij begonnen met het losvijzen van deurstijlen etc ... Gek ? Nee, uit schrik voor die roestduivel die in deze periode weer hoogtij viert. Alles wat bereikbaar was heeft hij ingesmeerd met vaseline om het roesten tegen te gaan. Dit als illustratie om te tonen hoe hij voor de wagen heeft gezorgd, vertroeteld.
Vandaag is Willy 67 jaar oud en de GT is er 35, met 370.000km meer op de teller. De auto is nog steeds helemaal origineel, (buiten de velgen en de bumpers) daarnaast is de wagen 20 jaar terug van een nieuwe laklaag voorzien die er nu nog uitziet alsof ie gisteren is herspoten.
Hoedanook hij heeft besloten om de auto weg te doen en daarop heb ik onmiddellijk gereageerd. Niet alleen voor die prachtige GT die een complete onderhoudsgeschiedenis heeft die terugloopt tot 79 maar ook voor de ziel die in de auto zit, toen ik naar de wagen ging kijken hebben we er nog uren over zitten praten over wat hij er allemaal mee heeft meegemaakt. Je kan er een boek over schrijven.
Hoedanook, ik heb de wagen onmiddellijk gekocht en voel me nu verantwoordelijk om dit brok pure geschiedenis en passie te soigneren alsof het een lid van de familie is.
Ik heb er ondertussen 2 onvergetelijke ritjes mee gemaakt en absoluut genoten van deze pure en nog echte alfa.
Helaas is de winter er nu en moet ik nog even op mijn honger zitten maar dat kan wachten. Ik ben als de dood dat ik er iets mee voor zou hebben, zo'n pareltje is het.
Enkele foto's
Toen ik hem ging ophalen had Willy het echt moeilijk, hoedanook ik zal hem zeker nog vele keren opzoeken, hoewel hij nu officieel van mij is voelt het alsof hij nog steeds van Willy is, zijn stempel staat erop! Ik heb hem echt bedankt voor de eer om deze wagen te mogen overnemen. Kandidaten genoeg, hoedanook hij kan op beide oren slapen, hier zal voor worden gezorgd! Immens respect
