Mijn Tsjechische vrienden...
Geplaatst: ma aug 04, 2008 08:58
Wat is dat voor geraas? Ik lig te schudden in mijn bed. Nou ja, mijn bed? Het is koud en bikkelhard. Hoe laat is het eigenlijk? En waarom is het zo donker? Dan kom ik op het idee mijn ogen eens open te doen. Moeizaam en traag gaan mijn oogleden één voor één omhoog. Ik knipper tegen het felle licht. In mijn mond de smaak van een dooie mus. Het stinkt hier sowieso erg en stof prikkelt mijn neus. Auw.. opeens voel ik hoe mijn hoofd dreunt alsof er een op hol geslagen bulldozer rondjes in rijdt. Mijn troebele beeld is wat helderder en in de verte zie ik een stadsbus de hoek om verdwijnen. Het geraas is verklaard. Ik schrik. Stadsbus? Wat doet die in mijn slaapkamer??? Ik knipper nog een paar keer en begin de omgeving in mij op te nemen. Ik lig helemaal niet in bed. Ik lig op straat! Ik schiet omhoog en direct bonkt er iemand met een rubber hamer op mijn hoofd. Auw... nou, zo voelt het in ieder geval. Ik ga rechtop zitten, tegen de geel met grijze muur. Vreemde kleurstelling, komt me niet bekend voor.
Met een krakend gepiep gaat de deur naast mij open. Een man met een wit schort voor stapt naar buiten met iets wat op een reclamebord lijkt. Hij ziet mij, blijft verbaasd staan en slaakt een diepe zucht. "Aaaaah...."is het enige wat ik begrijp, de rest is voor mij echt niet te volgen. Uit zijn manier van doen maak ik op dat hij mij ergens van herkent. Ik wil wat zeggen maar mijn spraak komt nog niet op gang.
De man zucht nogmaals en stapt weer naar binnen om een minuut later weer half naar buiten te stappen. Hij brabbelt nog wat en werpt mij iets toe. Met een metalig gerinkel belandt het naast mij op het plaveisel. Ik pak het op en staar er naar. De sleutels van mijn Spider???? Ik kijk weer op om wat tegen de man te zeggen, hij is echter al weer verdwenen. Dan zie ik de tekst boven de deur... In rap tempo komen nu de herinneringen bovendrijven...
Ja, het was ondanks de taalproblemen gezellig. En hoe later het werd, hoe gezelliger. Enorm gezellig. Vreselijk gigantisch topgezellig. Maar ik heb nog steeds hun Alfa's niet gezien.
Met een krakend gepiep gaat de deur naast mij open. Een man met een wit schort voor stapt naar buiten met iets wat op een reclamebord lijkt. Hij ziet mij, blijft verbaasd staan en slaakt een diepe zucht. "Aaaaah...."is het enige wat ik begrijp, de rest is voor mij echt niet te volgen. Uit zijn manier van doen maak ik op dat hij mij ergens van herkent. Ik wil wat zeggen maar mijn spraak komt nog niet op gang.
De man zucht nogmaals en stapt weer naar binnen om een minuut later weer half naar buiten te stappen. Hij brabbelt nog wat en werpt mij iets toe. Met een metalig gerinkel belandt het naast mij op het plaveisel. Ik pak het op en staar er naar. De sleutels van mijn Spider???? Ik kijk weer op om wat tegen de man te zeggen, hij is echter al weer verdwenen. Dan zie ik de tekst boven de deur... In rap tempo komen nu de herinneringen bovendrijven...
Ja, het was ondanks de taalproblemen gezellig. En hoe later het werd, hoe gezelliger. Enorm gezellig. Vreselijk gigantisch topgezellig. Maar ik heb nog steeds hun Alfa's niet gezien.