Zoooooo na een lange maar erg prettige avond, eindelijk tijd om even een verslagje te schrijven. Wat een avond .. maar we beginnen natuurlijk bij het begin
Na een dag lang wippen op mijn bureaustoel, rondbellen voor de verzekering enz enz mocht ik dan eindelijk om 5 uur weer op t fietsie stappen om als de sodemieter naar huis te rijden. Sander stond al klaar met de 75 en we knalden gelijk de straat uit ... om daarna weer achteruit te rijden want iemand was in zijn haast het geld vergeten (vrij belangrijk onderdeel).
Aangekomen in Beinsdorp de papieren opgehaald om dik 20 km verderop de auto op naam te zetten. Ondertussen was de verkoper (Ruud) de velgen aan het wisselen en toen we dan eindelijk weer terugkwamen stond de 90 op z'n originele slofjes.
Vervolgens moest de 90 nog de tuin uit... op zich geen probleem zou je denken. Ware het niet dat het dorp uit een straat bestaat en deze straat HELEMAAL open lag. Dus de volgende uitdaging was een oprit creeëren van Balken hout, pallets, zand en oude tegels. Buren kwamen van alle kanten met materialen aan om het bouwwerk te verstevigen. Na een bloedstollende minuut (houd de boel t wel) was de Novanta vrij en kon ik gaan.
Maar eerst moest zoonlief nog afscheid nemen van zijn auto. Dus kindlief in de auto gezet (kraaiend van blijdschap) zodat moeder een paar leuke laatste kiekjes kon nemen. Ja en toen bleek dat "zijn" auto met die boze meneer met krullen meeging. Dat schoot toch ff in het verkeerde keelgat en het kind begon echt hartverscheurend te janken.
De eerste rit naar huis werd ook de eerste proefrit en hoe kan je die beter starten dan het eerste stukje openbare weg goed te versieren met een stel zwarte strepen

Vervolgens de bandjes opgepomp om daarna echt richting huis te gaan (met een kleine omrit langs te mc

) .
Ja en dan het eerste tunneltje... Sander raampje open, Jur raampje open. Sander grote glimlach, Jur grote glimlach... om vervolgens terug te schakelen en luid snerpend zoals een Alfa v6 alleen maar kan door de tunnel heen.... om daarna van Sander te horen dat er een smeris achter ons reed
Kortom de eerste rit met de Noavanta is ZEER goed bevallen. Tis een auto met twee gezichten. Tis een auto die heel graag van zijn plek wil, maar ben je op snelheid en je schakeld lekker over naar eeen hogeren versnelling, wordt het ineens een heerlijke reisauto. De stoelen zijn trouwens de beste waar ik in heb gezeten. En al die knopjes zo gaaf. Stoelen electrisch, ramen electrisch, boordcomputer, electrische (rechter) spiegel. Dit is echt helemaal mijn auto en ik ben echt superblij ermee.
Ik heb hele leuke reacties ontvangen, bedankt daarvoor. Maar een speciaal bedankje gaat toch echt naar onze brolli21. Sander heeft al veel werk aan onze auto's, hij weet dat ik nog niet bepaald op monteursniveau ben qua kennis en hij weet dat dit project nog meer tijd gaat kosten die hij ook in zijn 75 zou kunnen steken.... en toch staat ie als een echte vriend keihard achter de beslissing! Jongen, tis dat je een vent ben ... anders had ik je wel kunnen zoenen!
