Het Alfa virus sloeg bij mij toe toen ik als scholier/later student bij een benzinestation werkte. Daar kwam wel eens een 75 en die deed de vonk overslaan. Ik heb daar tot ongeveer 1987 gewerkt, dus het moet een van de vroegere 75's in Nederland zijn geweest. In die jaren waren er nog niet zoveel.
Toch zou het nog lang duren want als student kun je niet zoveel besteden. Ik begon met Fiat's, eerst een 133 (ik weet het,
, een stoeptegel voorin om nog een klein beetje wegligging te hebben), toen een 131 Mirafiori. Dat was al een echte auto, zeker voor een student. Ik heb er vier jaar met veel plezier in gereden en als ik nu een mooie 131 2 liter zou tegenkomen, dan weet ik nog niet of ik hem kan laten staan.
Toen ging ik werken en kreeg ik enkele jaren een auto van de zaak, eerst weer een Fiat (Ritmo) en later een Ford Escort. Je hoort buitenstaanders vaak praten over de "hoge onderhoudskosten" van Alfa, maar die Ford kon er ook wat van!
Op een gegeven moment was ik het zat en kwam de eerste Alfa. Een 75 1.6. Niet bepaald de snelste maar een mooie auto en ik heb er veel plezier aan beleefd maar (inderdaad) ook behoorlijk wat kosten gehad. In 1998 begon ik een eigen bedrijfje, ik ging meer km's rijden en ik zocht een meer bedrijfszekere auto. Ondertussen was de 156 verschenen en daar was ik helemaal weg van. Ik vind het nog steeds een geweldige auto. Na lang dubben heb ik toen mijn eerste nieuwe auto gekocht.
De keerzijde van een mooie nieuwe 156 was natuurlijk de jaarlijkse blauwe envelop en een hele forse bijtelling. Toen dan ook de regeling kwam dat de bijtelling voor auto's van 15 jaar of ouder niet meer over de nieuwwaarde maar over de economische waarde werd berekend, ben ik op zoek gegaan naar een "nieuwe oude Alfa". En die moest aan enkele eisen voldoen, nl. groot genoeg voor het gezin, representatief en in staat zijn om een caravan te trekken. En hij moest liefst ook nog een beetje bijzonder zijn. Ik kwam uit bij een auto die in dit topic nog niet is genoemd ... de Alfa sei. Ik vond een mooie in Italie bij de jongens van Portalclassic en ze waren bereid om de auto naar Nederland te brengen zodat ik hem hier eerst goed heb kunnen bekijken. Ik kende de sei nog helemaal niet dus het was een beetje een sprong in het diepe, maar een waar ik nooit spijt van heb gehad. Later heb ik deze sei (eerste serie) verkocht en vervangen door een van de tweede serie, waar ik in de zomer nog steeds meer rijd. Het is een geweldige reisauto, ik ben er net mee heen en weer naar Polen geweest. Als het verkeer het toelaat rijd ik er constant 140-150 mee, dat is een mooie snelheid, hard zat wat mij betreft. En in tegenspraak met alle verhalen over het "slurpen" haal ik dan nog makkelijk 1 op 10. Hoewel ik dus op rationele gronden bij de sei terecht ben gekomen, ben ik nu helemaal verknocht aan de auto en ik kan me niet voorstellen dat ik hem ooit verkoop.
Ondertussen zijn er ook nog andere Alfa's geweest. Nog een keer een 75 als tweede auto. Die kwam in de plaats van een Giulietta die ik toen heb verkocht, maar later weer heb teruggekocht als restauratieproject. In de winter rijd ik een 164, ik ben inmiddels aan de derde bezig. Ook een fantastische auto. Eerst een V6, daarna twee Ts'en. En binnenkort maak ik de verzameling af met een Spider, dan heb ik vier Alfa's en dan ga ik proberen het virus maar eens te onderdrukken. Maar ooit komt er nog een Bertone!
Vooral de Alfa's uit de jaren 80 spreken mij aan. Een Giulia of een Bertone is natuurlijk prachtig maar een mooie sei, Giulietta of Alfetta is veel zeldzamer en bovendien jong genoeg om probleemloos in te zetten voor dagelijks vervoer. Behalve in de winter natuurlijk, dan heb ik de 164 als werkpaard. Maar die is ook alweer van 1989, dus een van de oudere in Nederland, in zeer mooie staat en volledig origineel. Ik ben onlangs in een ander topic uitgemaakt voor "originaliteitsfetisjist", maar een 164 of een sei vind ik nu eenmaal het mooist zoals hij oorspronkelijk bedoeld is.
Ook dit is weer een lang verhaal geworden. Maar probeer maar eens te stoppen als je eenmaal over Alfa's begint. En het mooie van zo'n automerk is juist dat iedereen er iets van zijn gading kan vinden.
Maar wel een leuke al zeg ik het zelf 
en verklaarde hem voor gek 
Ik heb vrij kort daarop de flog weggebracht en me een 33 aangeschaft..Daarna een 155(jullie wel bekend 
kon ik een 33 QV kopen,lang getwijfeld toen toch de knoop doorgehakt en eigenlijk geen moment spijt van gehad.ik heb de QV na 80 dkm en 3 jaar later weg gedaan omdat hij op was.baal ik nog steeds wel van want het was een fijne auto.na de QV een 33 p4 gekocht waar ik al wat dingetjes mee heb gehad(heb al op het punt gestaan hem te verkopen)maar op het moment geen problemen meer dus hij bevalt weer goed.
](./images/smilies/eusa_wall.gif "Brick wall"){kind=small}
