Vorige week heb ik me uitgebreid voorgesteld op het Alfetta-forum en vermits ik ook SCARB-lid ben (nr 5210) en ons forum ook al lange tijd volg, is het niet meer dan logisch dat ik dat hier ook doe.
Tegelijk stel ik mijn project voor.
Daarom zet ik dit onder het item 'projecten'.
Hallo iedereen!
Ik ben al meer dan twee jaar aangemeld, maar ik ben blijkbaar niet zo’n snelle poster……..
Uiteindelijk ben ik er dan toch eens voor gaan zitten om mijn Alfa-verleden op een rijtje te zetten en tegelijk mijn project voor te stellen:
Mijn eerste auto was al een alfa !
Op aanraden van mijn (toen) toekomstige schoonvader nog wel, hoewel die niks van alfa's kende en er nog nooit mee gereden had.
Ik wou een goedkoop autootje en wij reden naar een naburige renault-garage voor een occasietje.
Ik kende nog niks van auto's en de garagehouder prees mij een vauxhall viva (:shock:) aan.
Dat was 'm bijna geworden, maar mijn schoonpapaa zag toevallig achterin de garage een alfasud staan: ingeruild, 5 jaar oud, moest nog hersteld en herspoten worden(roest!).
Geen aanrader volgens de garagist, maar 't was al te laat: het virus had me al te pakken.
Hij was rood, een 1200N. Geweldig autootje, maar na 11 maanden was ie al kapot (motor).
Tja, je bent jong en je haalt er alles uit wat erin zit, hé...... Het verkeer was toen ook nog niet zo druk...
Dit was 'm.
Auto kapot en geldreserves nog niet terug op peil: dan maar een héél goedkoop noodoplossingske: een japannerke van 25000 frank (600 euro), zes jaar oud. Ik heb er twee jaar mee gereden zonder kosten: de beste auto die ik ooit gehad heb (qua onderhoudskosten!), maar rijden als een dweil: wegligging nul. Bij regenweer een doodskist voor een jonge gast ('k heb het tóch overleefd). 't Was een mitsubishi lancer 1400 '74.
Nooit meer!
Maar ik kon de alfasud niet uit mijn hoofd zetten, ik had er niet lang genoeg van kunnen genieten, ik droomde er elke dag van en ze werden nog mooier én praktischer (3de/5de deur!!!) met elke nieuwe generatie.
In '82 was het dan eindelijk zover: het werd een donkerblauwe 1.3 TI met 3 deuren: nooit zo fier en gelukkig geweest. Geweldig plezante auto geweest; ik heb hem 9 !!! jaar (125000km) gehad. In die tijdsspanne is wel zo goed als alles eraan kapot gegaan - drie steekassen, een wiel (bijna)verloren, ophangingsarm, een eindeloze lijst...........- behalve de motor. Nooit zo'n dure auto gehad aan onderhouskosten!! Na 9 jaar waren de binnengardebouts wég, de mechaniek om de lichten af te stellen wég en nog véél meer roest. Daarenboven was de rugleuning van de bestuurderszetel afgebroken en voor de rest binnenin ook helemaal uitgewoond.....De auto was volledig ópgereden. (1991)
Helaas vind ik alleen deze foto er maar van, het was nochtans een prachtwagentje.
En tóch, ondanks het voorafgaande komt er weer een alfa, al heb ik toen toch mooi moeten praten thuis.
Het werd een zilvergrijze 75 1.8IE, een demonstratiewagen van 9 maanden oud en 8000km op de teller (de 75 was toen fin de carrière).
Het was een veel betere auto dan de sud, nooit 1 roestvlekje op gehad, maar toch is er heel wat aan vervangen geweest in de 11 jaren dat ik hem gehad heb (205000km).
Daarna heeft mijn dochter er nog een jaar mee gereden, maar toen begon hij toch nogal wat olie te verbruiken.
Toen ie zes jaar was, heeft de 75 een aanrijding gehad, was ei zo na total loss, maar toch nog gered en er dan nog vijf jaar bijgedaan.
Ik was nog altijd Alfist in hart en nieren, maar ik wou ook wel eens iets anders en kwalitatievers proberen.
En zo is er dan géén 156 sportwagen gekomen, hoewel ik die toen wel prachtig vond (2002).
In plaats daarvan is het een BMW 525d geworden
Minder emotie, maar wel lekker vervoermiddel.
Toch wist ik toen al dat er nog een Alfa zou komen, maar niet meer als dagelijks vervoer.
Eentje voor de hobby, voor in de zomer, een klassieker, eentje die ik vroeger heel graag wou hebben, maar toen niet kon betalen.
In 2003 kwam ie er dan, van bij Jan Steutel: een omzeggens nagelnieuwe Spider IV nero van 1992, met niet meer dan 23.802 échte km op de teller.
Afkomstig van een Duitse bedrijfsleider, die er in drie jaar 11000 km mee gereden heeft en hem daarna aan zijn dochter (Suzanne) overgelaten heeft. Zij heeft hem zeven jaar nauwelijks gebruikt.
Amper 12000 km erbij gezet op al die tijd.
Zelf ben ik er ook erg zuinig op, maar na vier jaar in bezit, staan er nu ondertussen toch 40.000 km op. Uitsluitend in de zomer gereden, natuurlijk. ’s Winters wordt ie afgemeld.
Ik heb er al heel wat prachtige tripjes mee gedaan, onder andere naar de Vogezen, maar het aantal uren dat ik al besteed heb met hem te poetsen is vergelijkbaar met het aantal uren dat ik erin gereden heb.
Tsja, een zwarte, hé, moeilijke kleur: je ziet er meteen alles op, dus vaak poetsen, want je kan toch niet met een vuile Spider rondtoeren!
In al die tijd ook maar weinig problemen mee gehad: een vastgelopen remschijf, een vastzittende koppelingsplaat en 2 maal kabelbreuk van de kofferklep. De eerste twee tengevolge van de winterse stilstand. Ik mag wel zeggen dat ik erg tevreden ben van m’n spidertje…….
poetsen
wereldrecord aantal alfa spiders spa-italia
Kristal en Manu waren er toen ook bij
en maar blinken
ieder jaar een andere nummerplaat
Ondertussen (2005) was mijn jongste zoon autotechnieken gaan studeren en toen hij in zijn laatste jaar kwam, moest hij een afstudeerproject hebben. Hij moest als eindwerk een omvangrijk herstelwerk uitvoeren en daar dan een thesis over schrijven.
En zo kwam er nog een Alfa bij: eerst stonden we op het punt om een Alfetta-project te kopen, twee Alfetta’s QO, maar eigenlijk waren ze beiden alleen nog maar goed als donor. Ging dus niet door.
Dan maar verder gezocht.
Vrij snel vonden we een rode GTV6 (bj 8-’83) bij een bejaarde tandarts in Neerpelt. De auto stond al meer dan tien jaar stil en was een mechanische puinhoop, hoewel de motor nog liep of liever gezegd, nog wat pruttelde. MAAR de carrosserie zag er nog heel gezond uit, op de binnenschermen van de motorruimte na, die toch op enkele plaatsen doorgeroest waren. Na wat onderhandelen viel de prijs net binnen budget en waren we eigenaar van een GTV6-project.
Na een meer grondige inspectie en poetsbeurt bleek de carrosserie nog beter mee te vallen dan verwacht: inderdaad alleen de binnenschermen vertoonden roest.
Juist wat we moesten hebben, want mijn zoon studeerde mechaniek en geen carrosserie.
Een vol jaar is ie dan aan de mechaniek bezig geweest: motor, remmen, koppeling, elektrische circuits, overal was werk aan.
Onderdelen zoeken viel tegen, het ging te traag, we moesten er vaak ver voor rijden en ze waren dan ook dikwijls duur.
bij de tandarts
in de garage van de school
opgelapte binnenschermen
foto's van enkele werkzaamheden
en uiteindelijk (bijna) klaar op de opendeurdag van de school
eindelijk thuis, maar er blijft nog werk aan
z'n eerste nummerplaat
net op tijd klaar voor de trouwdag van mijn oudste zoon.
(de datums op de foto's zijn niet allemaal correct, vraag me niet hoe dat komt
)Eind 2005 vonden we op Marktplaats een sloper (bj ’82) met motorschade in Millingen aan de Rijn. Een rode zwitser, misschien nog wel te redden, maar dat zou toch een dure zaak worden, want de roestduivel had toch behoorlijk zijn werk gedaan. We hebben er verschillende onderdelen van kunnen gebruiken en hem dan verder helemaal gesloopt. Hij staat nu in onderdelen in mijn kelder.
Soms heb ik er spijt van, want als ik zie wat de staat van Sandro’s (alfettaowner) GTV was, dan had deze ook nog best gered kunnen worden, denk ik.
Maar ja, als je al het laswerk moet uitbesteden, toch geen haalbare kaart wellicht.
voor de lol eens een andere velg ondergezet
onderdelenkelder
Enkele maanden later (lente 2006) ontdekten we bij toeval in Geleen bij Coumans een zwarte GTV6 (bj ’82) met Ronal-velgen (5 stuks) én een rechterspiegel erop én een zwart lederen interieur van het eerste type in prima staat op de bestuurderszetel na.
De carrosserie was wel erg slecht. Ik deed een laag bod en ik mocht hem meenemen:
onze derde GTV6.
Achteraf bleek dat de motor nog perfect draaide!
We hebben toen een koopje gedaan!
Deze zwarte moet ook gesloopt worden, maar vermits ik voorlopig geen onderdelen meer nodig heb, staat hij bij mijn oudste zoon gestald en wordt de motor in conditie gehouden.
de ronals zijn al veilig gestockeerd
de oudste zoon fier aan het stuur
mooi zwartleren eerste serie interieur, alleen bestuurderszetel is beschadigd, de rest is in zeer goede staat.
dit interieur is te koop, gegadigden kunnen zich aanmelden
je zou het op de vorige foto's niet zeggen, maar het is een roestbak: zie volgende foto's
overspoten geweest?
wat blikschade
motor draait nog heel mooi
gekocht als schroot: geen papieren meer
In augustus (helaas wat laat op het seizoen) wordt onze GTV6 25 jaar.
Vanaf dan wordt hij volledig ingeschreven en kunnen we er volop van gaan genieten.
Uiteraard alleen in de zomerperiode, want in de winter blijft ie binnen.
Mijn verdere plannen?
Tsja, geen plaats meer!
Maar ik droom nog van een bertone!
En een Alfetta, een Giulietta, een Sud, een Sprint, een Giulia, een Touring-spider laten me ook niet koud………
En mijn oudste zoon wil ook een GTV6. Niet dringend, maar toch op zoek.
Dagelijks rijdt hij een bordeaux 156 1.9 jtd, voordien had hij een groene 33 1.7 8V (250.000 km).
De jongste zoon (de automechanieker) studeert nog verder en rijdt met een grigio medio 75 2.0 twin spark (103.000 km).
Je ziet, het virus houdt aardig huis in de familie!
Tot ziens op de meetings!
en als er eens een poetssessie is niet te ver hiervandaan, dan kom ik zeker. 
! (die eerste dan 
