Om er nog even op terug te komen... ik moet tot mijn schande bekennen dat het wel eens is gebeurd dat de postbode een pakje bracht en dat dat nog anderhalf uur onaangeroerd op de tafel heeft gestaan omdat ik op eBay op het volgende model zat te jagen...Mee eens ook, ik koop eigenlijk alleen maar Giulia en SZ maar ik betrap me er eigenlijk ook op dat ik een zwarte SZ gelijk de dag na ik hem gezien heb wil hebben, geen geduld meer. Dat zijn echter niet de modellen waar ik het meest lol van heb, dat zijn modellen als 1/64 Kyosho Giulia's uit Japan, een complete race-serie van ProgettoK, dat soort dingen, gewoon leuk, iets dat je graag wilt.Het is heel gezond om je zo nu en dan af te vragen waar je mee bezig bent met je verzameling. Als ik op diverse fora de teksten lees van (jongere?) verzamelaars die stellen dat fabrikant X model Y moet uitbrengen zodat ze hem zo snel mogelijk op de plank kunnen zetten, vraag ik me af wat er over is gebleven van het oude verzamelen: geduldig speuren (liefst op een beurs natuurlijk) naar dat ene modelletje waar je echt iets mee 'hebt'. Tegenwoordig lijkt het meer consumeren dan verzamelen. Persoonlijk zie ik de lol niet zo erg van 'alles compleet'. Ik heb liever een brede grijns omdat het me gelukt is dat ene lelijke maar toch bijzondere modelletje eindelijk een keer te bemachtigen. Het model wordt voor mij alleen maar boeiender omdat het zo lang duurde voordat ik hem te pakken kreeg (denk maar aan de Track Stars WD-40 avonturen).

Opeens realiseerde ik me dat ik zo niet goed bezig was en sindsdien laat ik heel makkelijk van alles schieten, ook al is het model op zich nog zo zeldzaam, populair en/of voordelig. Het moet echt iets toevoegen aan het karakter van mijn collectie.
Komt hier vandaan, best interessant om te lezen.Daarbij komt dat wij leven in een tijd zonder idealen. Zelfs consumptie bevredigt niet meer (lang): het verlangen wordt niet meer uitgesteld (het verlangen eindigt met het bezit der zaak). We zijn verworden tot kinderen – “ik wil het nu” – die altijd hun zin krijgen: instant satisfactie. Het uitstellen en plannen van verlangen hoeft niet meer. Dit is de Dolce Vita-paradox: we leven steeds meer het mooie leven en het smaakt ons steeds minder… Dit is een gemis.