Terug naar het echte werk
Hoewel, weinig nieuws nu, maar dat is ook wel eens lekker. Niet direct Alfa-gerelateerd, maar des te meer gerelateerd aan het verzamelen op zich. De Engelse Minichamps Collectors site houdt er mee op. Hij is nog wel te lezen, maar de verzamelaar die de site heeft opgezet heeft het wel een beetje gehad met het verzamelen. Echt een interessant stuk op de startpagina waarin hij motiveert waarom hij er de brui aan geeft. Als je zelf verzamelt: lees maar eens.
Het is heel gezond om je zo nu en dan af te vragen waar je mee bezig bent met je verzameling. Als ik op diverse fora de teksten lees van (jongere?) verzamelaars die stellen dat fabrikant X model Y moet uitbrengen zodat ze hem zo snel mogelijk op de plank kunnen zetten, vraag ik me af wat er over is gebleven van het oude verzamelen: geduldig speuren (liefst op een beurs natuurlijk) naar dat ene modelletje waar je echt iets mee 'hebt'. Tegenwoordig lijkt het meer consumeren dan verzamelen. Persoonlijk zie ik de lol niet zo erg van 'alles compleet'. Ik heb liever een brede grijns omdat het me gelukt is dat ene lelijke maar toch bijzondere modelletje eindelijk een keer te bemachtigen. Het model wordt voor mij alleen maar boeiender omdat het zo lang duurde voordat ik hem te pakken kreeg (denk maar aan de Track Stars WD-40 avonturen).
De eisen zijn soms ook niet redelijk meer. De Fabbri-modelletjes kosten 9,90 euro in Italië en daar zit voor dat geld dan ook nog een informatief boekwerkje bij. Toen Fabbri een paar modellen in een tweede kleur uitbracht was het commentaar op Italiaanse fora niet van de lucht. Terwijl het een grote verdienste van Fabbri is dat ze een paar Alfa-types hebben uitgebracht die tot nu toe alleen maar in een onbetaalbare handbouwklasse verschenen (3000 CM, 1900 SSZ, Disco Volante Coupé bijvoorbeeld). Kunnen moderne verzamelaars eigenlijk nog wel tevreden zijn?
