'Project 1750GTV, freaky update'
Geplaatst: zo jul 10, 2005 17:59
Wat moet je er van zeggen. In de chat verklaar je iedereen voor gek die teveel oude meuk heeft staan, waar toch niet mee gereden wordt. Je vertelt iedereen dat je vooral geen auto in concours staat moet kopen, want dan kan je er tenminste onbezorgd mee rondrijden. En dan heb je opeens een tweede bertone, volstrekt onnuttig en irrationeel. Die ene was nou juist perfect, hij doet het altijd, vraagt weinig zorg en bijna elke week is er wel een gaatje om er even een rondje mee te rijden, zodat alles het lekker blijft doen.
Terug naar 1996. Op het werk draait een groot project en er zijn veel mensen nodig. Er verschijnt een inlener van een detacheringsbureau. Hij blijkt een oud studiegenoot. We gaan onder andere samen op pad om in Italie een aantal bedrijven te bezoeken die wat speciale onderdelen moeten gaan leveren. Tijdens de reis komt het gesprek een keer op Alfa’s. Hij blijkt 2 Giulia’s en een Bertone te hebben, de laatste in 1994 zelf ingevoerd uit Firenze.
Zelf heb ik op dat moment de laatste Mini net verkocht en een halve zolder aan onderdelen opgeruimd. De oude meuk is eindelijk de deur uit. En ik mis het niet! Een paar jaar daarvoor heb ik veel aan Giulia’s en een Bertone van een vriend gesleuteld en als dank voor de hulp, rij ik er af en toe wel eens een uurtje in rond. Geweldig, een Mini is leuk, maar een Alfa rijdt tenminste echt. De kiem voor het virus is geland. Na de Italiereis ga ik een keer kijken bij de Bertone. Hij staat ergens diep weggestopt in een loods tussen wat belgische lijkwagens waar gothicliefhebbers megawatts muziek in bouwen. De Bertone lijkt me een erg mooie, maar het heeft geen vervolg.
December 2002, tijdens de kerstdagen koop ik weer eens een ranzig autoblaadje, afgeladen met antiek afval, waarvan de aantallen je doen vermoeden dat zo ongeveer 1 op de 5 huishoudens in Nederland een antiek voertuig in de garage moet hebben staan. Opeens maak ik een lijstje met adressen en ga op een zaterdag een aantal Bertones bekijken, allemaal bij handelaren. Wat een desillusie, trieste rommel met gore interieurs, roest en grote gaten, waar toch veel geld voor wordt gevraagd. Weg belangstelling. Ik wordt getipt over een collega met een Bertone, ff een telefoontje en ik ben van harte welkom om zijn collectie eens te bekijken. Daar staat een 1300 junior zoals die wel hoort te zijn, snaarstrak en mooi verzorgd, wel in de winterslaap. Ik blijk er eigenlijk maar weinig van af te weten, want ik krijg een hoeveelheid tips die zeer handig zijn. Dat geeft weer moed. En een uitnodiging om mee te gaan naar Maastricht, de MECC beurs. Een van de tripgenoten blijkt GTJ1600 te zijn uit het pitoresque Klein-Zundert. Die heeft ook al een hele nette Bertone. Ik krijg wat klaverblaadjes en Duemilla’s mee. Daarin staan Bertone’s van particulieren. Dat blijkt een veel aangenamer zoekterrein te zijn. Net verzorgde auto’s met een eigen verhaal. Met de carnaval is het gepiept, een zeer bruikbare 2000GTV staat op de stoep.
April 2005, de oud inleen-collega van 1996 laat in een telefoongesprek doorschemeren dat de Bertone eigenlijk verkocht moet worden. In de loop van de 9 jaar heb ik af en toe wel gehoord dat ie er nog steeds staat. Ik vertel wat over de marktprijzen en we spreken af dat we nog een keer gaan kijken. Na lang wachten lukt het om de loods eigenaar te bereiken, uiteindelijk is er een afspraak. Op zaterdag ochtend er naar toe en daat staat ie. Dikke laag stof maar toch niet triest. Ingeklemd tussen een camper van 7 ton en een Silver shadow, niet geheel bereikbaar, maar voldoende om te kunnen bekijken.
Het ding lijkt wel nieuw als je door het stof heen kijkt. Alles lijkt te kloppen, niet aan gerommeld, hardstikke strak. Mooie kleur en een heel mooi zwart interieur, wel helemaal vol met rommel van de gothic clan, en de geur in het interieur is niet echt aangenaam, die van lang stil staan.
Van rijden of starten is uiteraard geen sprake. Na 11 jaar stilstand is dat ook niet verstandig.
Na een paar koppen koffie hak ik de knoop door. Ik ga het project verder aan, strik erom en meenemen. En opeens de twijfelachtige eer om 2 Berts te hebben. Verstandig? Nee, leuk wel.
Hier start dus het ‘project’.
Uit de verhalen van de loodseigenaar blijkt dat de koppeling het niet doet. 4 jaar geleden is de hele zooi verhuisd, de Bert startte goed, maar bleek niet rijdbaar door een lekke koppeling. De hoofdremcylinder ziet er ook zeer verdacht uit en eronder is het ook flink nat. Verder ligt er weinig olie onder de auto, dat lijkt positief. Binnenkort ophalen op een trailer, voorzichtig de laag stof er vanaf wassen en Goos aan het werk zetten. Dankzij de vele projecten hier op het forum, weet ik dat dit soort projecten zomaar 2 jaar kan duren en dat is niet de bedoeling, zo snel mogelijk rijdend maken. Waarschijnlijk heeft deze auto helemaal geen carroserie werk nodig. Dus ga ik de eerste klap aan mechanische revisie heel snel uitbesteden, bij de geboden prijs heb ik een fors bedrag gereserveerd om daar snel doorheen te komen.
Wordt vervolgd.
O ja, het is een 1750 GTV van 1969. Eerste serie, met dubbele dubbele koplampen, che miseria.
Terug naar 1996. Op het werk draait een groot project en er zijn veel mensen nodig. Er verschijnt een inlener van een detacheringsbureau. Hij blijkt een oud studiegenoot. We gaan onder andere samen op pad om in Italie een aantal bedrijven te bezoeken die wat speciale onderdelen moeten gaan leveren. Tijdens de reis komt het gesprek een keer op Alfa’s. Hij blijkt 2 Giulia’s en een Bertone te hebben, de laatste in 1994 zelf ingevoerd uit Firenze.
Zelf heb ik op dat moment de laatste Mini net verkocht en een halve zolder aan onderdelen opgeruimd. De oude meuk is eindelijk de deur uit. En ik mis het niet! Een paar jaar daarvoor heb ik veel aan Giulia’s en een Bertone van een vriend gesleuteld en als dank voor de hulp, rij ik er af en toe wel eens een uurtje in rond. Geweldig, een Mini is leuk, maar een Alfa rijdt tenminste echt. De kiem voor het virus is geland. Na de Italiereis ga ik een keer kijken bij de Bertone. Hij staat ergens diep weggestopt in een loods tussen wat belgische lijkwagens waar gothicliefhebbers megawatts muziek in bouwen. De Bertone lijkt me een erg mooie, maar het heeft geen vervolg.
December 2002, tijdens de kerstdagen koop ik weer eens een ranzig autoblaadje, afgeladen met antiek afval, waarvan de aantallen je doen vermoeden dat zo ongeveer 1 op de 5 huishoudens in Nederland een antiek voertuig in de garage moet hebben staan. Opeens maak ik een lijstje met adressen en ga op een zaterdag een aantal Bertones bekijken, allemaal bij handelaren. Wat een desillusie, trieste rommel met gore interieurs, roest en grote gaten, waar toch veel geld voor wordt gevraagd. Weg belangstelling. Ik wordt getipt over een collega met een Bertone, ff een telefoontje en ik ben van harte welkom om zijn collectie eens te bekijken. Daar staat een 1300 junior zoals die wel hoort te zijn, snaarstrak en mooi verzorgd, wel in de winterslaap. Ik blijk er eigenlijk maar weinig van af te weten, want ik krijg een hoeveelheid tips die zeer handig zijn. Dat geeft weer moed. En een uitnodiging om mee te gaan naar Maastricht, de MECC beurs. Een van de tripgenoten blijkt GTJ1600 te zijn uit het pitoresque Klein-Zundert. Die heeft ook al een hele nette Bertone. Ik krijg wat klaverblaadjes en Duemilla’s mee. Daarin staan Bertone’s van particulieren. Dat blijkt een veel aangenamer zoekterrein te zijn. Net verzorgde auto’s met een eigen verhaal. Met de carnaval is het gepiept, een zeer bruikbare 2000GTV staat op de stoep.
April 2005, de oud inleen-collega van 1996 laat in een telefoongesprek doorschemeren dat de Bertone eigenlijk verkocht moet worden. In de loop van de 9 jaar heb ik af en toe wel gehoord dat ie er nog steeds staat. Ik vertel wat over de marktprijzen en we spreken af dat we nog een keer gaan kijken. Na lang wachten lukt het om de loods eigenaar te bereiken, uiteindelijk is er een afspraak. Op zaterdag ochtend er naar toe en daat staat ie. Dikke laag stof maar toch niet triest. Ingeklemd tussen een camper van 7 ton en een Silver shadow, niet geheel bereikbaar, maar voldoende om te kunnen bekijken.
Het ding lijkt wel nieuw als je door het stof heen kijkt. Alles lijkt te kloppen, niet aan gerommeld, hardstikke strak. Mooie kleur en een heel mooi zwart interieur, wel helemaal vol met rommel van de gothic clan, en de geur in het interieur is niet echt aangenaam, die van lang stil staan.
Van rijden of starten is uiteraard geen sprake. Na 11 jaar stilstand is dat ook niet verstandig.
Na een paar koppen koffie hak ik de knoop door. Ik ga het project verder aan, strik erom en meenemen. En opeens de twijfelachtige eer om 2 Berts te hebben. Verstandig? Nee, leuk wel.
Hier start dus het ‘project’.
Uit de verhalen van de loodseigenaar blijkt dat de koppeling het niet doet. 4 jaar geleden is de hele zooi verhuisd, de Bert startte goed, maar bleek niet rijdbaar door een lekke koppeling. De hoofdremcylinder ziet er ook zeer verdacht uit en eronder is het ook flink nat. Verder ligt er weinig olie onder de auto, dat lijkt positief. Binnenkort ophalen op een trailer, voorzichtig de laag stof er vanaf wassen en Goos aan het werk zetten. Dankzij de vele projecten hier op het forum, weet ik dat dit soort projecten zomaar 2 jaar kan duren en dat is niet de bedoeling, zo snel mogelijk rijdend maken. Waarschijnlijk heeft deze auto helemaal geen carroserie werk nodig. Dus ga ik de eerste klap aan mechanische revisie heel snel uitbesteden, bij de geboden prijs heb ik een fors bedrag gereserveerd om daar snel doorheen te komen.
Wordt vervolgd.
O ja, het is een 1750 GTV van 1969. Eerste serie, met dubbele dubbele koplampen, che miseria.
)
