We zijn weer een weekje, een paar slijpschijven, een paar verwensingen en een paar pleisters verder. Mijn plan was om net zo lang verroeste delen te verwijderen totdat ik mooi blinkend staal tegen zou komen alwaar ik met een paar ferme drukken op de knoppen van een lasmasjien een nieuw dorpeltje aan zou kunnen fabrieken.
Nou, ik ben inmiddels een paar lagen verder en mensen noemen mij inmiddels, naar analogie van Alfachirurg, Alfa patholoog anatoom. Slijpschijf is my middel name. Slijpschijven per container door de Aldi bij mij thuisbezorgd. Maar ik dwaal af.
Tijd voor een nieuw gezegde: bezint eer ge aan een overzetdorpel begint. Eerlijk, zelfs voor mij als volstrekt plaatwerk nono is duidelijk dat dit geen zin heeft. De boel rot eronder inclusief middendorpel gewoon door. Inmiddels heb ik de overzetdorpel verwijderd en dat ziet er zo uit:
En, na gehele verwijdering van de overzetdorpel bij de achterzijde, zo:
Nog veel ellende dus, en met plaatjes in de bovenzijde van de buitendorpel lassen kom ik er ook niet, ik zal hem geheel moeten vervangen.
Omdat de buitendorpel er toch geheel af gaat, deze maar eens naar boven gebogen om te kijken of ik ook voor een geheel nieuwe middendorpel aan de beurt ben. Dat lijkt wel mee te vallen, al is meevallen in het grotere geheel natuurlijk een zeer relatief begrip. Je raakt wat afgestompt mettertijd. Maar zo ziet de middendorpel eruit:
Hier is nog wel wat van te maken, al heb ik wel besloten een geheel nieuwe binnendorpel te kopen en deze aan de oude middendorpel te bevestigen. Dan zit het echt goed. De eerdere reparaties die je op de foto kan zien, zijn ook niet je dat. Tijdsdruk waarschijnlijk....
Anyway, weer een paar stappen verder! Binnenkort meer. Nu eerst een pilsje.
Je moet dwarsliggen in het leven, want dan ben je lekker moeilijk te begraven.