Zo, na de ervaringen op zaterdag, was de zondag toch wel een beetje een teleurstelling.
Het weekend had mij al vrij veel brandstof gekost en de reden zou zich later openbaren.
Het registerrijden ging na 1,5 ronden over tot het stilstaan langs de baan.
Na op het paddock de bougies getrokken te hebben, kwam er spontane hulp vanuit de race-hoek.
Met een monteur erbij was het probleem binnen 1 minuut opgelost, een losgeschoten massa van de verdelerkap.
Toch lullig om voor zoiets de sessie vroegtijdig te moeten verlaten.
Inmiddels was de middendemper grotendeels gescheurd, dus over extra geluid niets te klagen.
Op weg naar het wereldrecord was ik gelukkig niet de enige met een kokende motor op het rechte stuk.
Dit verhaal ging zich echter parten spelen in de files die ik tegenkwam onderweg naar Amersfoort.
Aanvankelijk dacht ik bij Zwolle het zingen van het wiellager over te horen gaan in brommen.
Dit bleek dus het compleet doorscheuren van de uitlaat te zijn geweest, wel lekker racy onder de viaducten.
Al met al vond ik het risico om helemaal stil te komen staan te groot en ben mijn weg via de vluchtstrook vervolgd.
Na een korte stop bij het tankstation voor wat reserve-water sloeg de motor niet meer aan.
De tip van de tik (had de wielsleutel nota bene naast de stoel liggen hielp weer wat leven in de brouwerij.
Verschillende mensen wezen mij ondertussen al op de ongebruikelijke positie van de uitlaat.
Helaas kwam ook de reden van de steeds sterker wordende benzine-geur aan het licht, een plasje onder de kofferbak...
Weer de weg vervolgd over de vluchtstrook om bij Hoevelaken nog een klein stukje file mee te pakken.
's Avonds laat de Giulietta bij Alfacentro weer omgeruild met de Golf en wat een verademing!
Ik kon eindelijk weer wat gas geven, aangezien de semislicks nu volwaardige slicks zijn na dit heerlijke weekend!
Nu is het tijd om alle schade en problemen op te lossen

Il silenzio notturno è stato disturbato bruttamente dalla musica del mio cuore sportivo!
Giulia 2.0 ‘18
GSX-S '22