Stichting Club Alfa Romeo Bezitters

Wellicht een leuk topic: de Alfa waar het mee begonnen is.

Hierbij enkele foto's van de Giulia Nuova Super 1600 (17-MP-30) van mijn vader. De Giulia zal er wel niet meer zijn. (gelukkig hebben we de foto's nog....)

Mijn vader kocht de auto in 1976 bij autobedrijf Christenhuis in Enschede. Zes jaar later werd deze ingeruild op een "moderne Volvo 343."


Op de autobahn, in juli 1977 (met m'n moeder). Let ook even op de Simca 1100 en de caravans!

En enkele vakantiekiekjes van een fonkelnieuwe Giulia (Middelburg, 1976), met een jonge, friet etende auteur en streng toeziende moeder en dezelfde stoere jongeman op de St. Gotthardpas in juli 1977.



Enkele sfeer impressies in Polaroid door mij geschoten op de avond voordat de Volvo kwam....



De laatste keer dat ik deze auto heb gezien in een uitgave van Duemila uit 1991 (Circuit dag VARLN Lelystad)



Daarna nooit meer iets van vernomen. Heb alleen nog een kentekenplaat. Misschien dendert deze super nu wel over de circuits.....

Leuk onderwerp, gaaf idee. Bij mij is het Alfa-virus rechtstreeks door een Alfasud overgebracht, ik had geen lichtend voorbeeld. Hier wat herinneringen over hoe een auto je hart kan veroveren.

Mijn allereerste auto was een grasgroene Sud van het nieuwe model (verde faito metallizzato zoals ik nu weet), een gewone 4-deurs 1.3, maar trots dat ik was! Ik was eigenlijk op zoek geweest naar een Ford Taunus ( euh... jong en onbezonnen?), maar ik liep in mijn zoektocht tegen die Sud aan. Mijn oom had in de periode daarvoor ook een Sud gehad en die sound als hij wegreed, die sound! Ik vond dat zo gaaf! Tja, hij had die wel met 4 1/2 jaar al weg moeten doen omdat hij echt door en door rot was ("levensgevaarlijk meneer!") en had gezworen om nooit, maar dan ook nooit meer een Alfa te kopen (en dat heeft hij volgehouden ook), maar deze die ik vond was nog hard ondanks dat hij een jaar ouder was. Dus ik ging voor de bijl.







En ik moet zeggen, ik heb er bergen speciale herinneringen aan. Zoals die keer in een heftige regenbui op de snelweg toen de ruitenwissers er van het ene op het andere moment mee nokten . Of die keer dat ik na het tanken weg wilde rijden, maar bij het starten alleen maar PANG hoorde. Verdelerasje losgeschoten De linker koplamp had op gezette tijden last van een ochtend- of avondhumeur. Dan kwam hij niet verder dan een gloeipitje. Maar de richtingaanwijzers gloeiden dan vrolijk mee, dat scheelde dus weer. Dat het erger kon met de koplampen merkte ik op een avond toen ze in één klap allebei niets meer deden, geen stadslichten, geen dimlichten, alleen grootlicht wilde nog. En wat ben ik me lam geschrokken toen ik 's winters eens weg wilde rijden, en het gaspedaal na het starten op de bodem bleef hangen! Gillen die motor! En dat met een ijskoud Sud-boxertje!

Maar het serieuzere werk kwam nog: de startproblemen begonnen te komen. Steeds vaker als het maar een beetje fris en/of vochtig was 's ochtends vertikte hij het om aan te slaan. Hoe vaak ik toen wel niet een sleepje heb gehad, ik denk dat de buurt het er nog over heeft. En ja, dan dus wel elke keer binnen twee meter slepen direct aanslaan. Beetje bij beetje hebben ze alles vervangen, bougies, bougiekabels, verdeler, bobine, en elke keer ruime hoeveelheden vochtverdrijvende spray eroverheen, maar niets hielp. Om gek van te worden! En steeds als hij niet startte met m'n a-technische harsens natuurlijk de motorkap weer opentrekken, maar niets vinden uiteraard. Op een gegeven moment was ik het zo zat dat ik de kap weer dicht smeet en uit pure frustratie een rotschop tegen het linkervoorspatbord gaf. Dat kon ik rustig doen, want daar zat toch al een forse deuk van een parkeerongevalletje. Maar de man die net op dat moment voorbij kwam met zijn hondje wist dat natuurlijk niet. Hij zag alleen hoe ik woest die auto schopte en vervolgens zag hij die deuk zitten. Ik heb nog nooit iemand zo dom zien kijken.

Naast dit alles had de Sud nog een geintje. Als het gevroren had bleef de handrem hangen. Dat gaf op zich niet, want ik was er wel achter gekomen dat ik met een welgemikte klap op een palletje in de motorruimte het zaakje weer los kon krijgen. Maar goed, toch zette ik hem dus maar niet op de handrem als het kon gaan vriezen.

En toen kwam die dag dat ik bij mijn ouders had overnacht en 's ochtends wilde vertrekken. Mijn broer had de auto geparkeerd in de garageoprit en had hem op de handrem gezet. En ja, het vroor aardig. Uiteraard niet willen starten. Handrem eraf dan maar, dan kunnen we hem de straat op duwen voor een sleepje. Niet dus, hij zat muurvast. En hoe hard ik ook op het palletje mepte, uitgerekend nu vertikte hij het los te springen. Daar stond ik dan. Handrem vast en niet los te krijgen. Als ik de motor even zou kunnen laten lopen zou het wel opwarmen en kreeg ik hem wel weer los, maar die wilde niet. En die zou ik wel weer aan de praat kunnen krijgen, alleen moest dan eerst de handrem eraf. Als ik het me goed herinner hebben we hem uiteindelijk dwars door de handrem heen de straat op gesleept. In ieder geval, ik ben wel weer weggekomen. Maar dit was wel de druppel, er moest NU een andere auto komen. De drukgroep van de koppeling had het tenslotte inmiddels ook al zo goed als opgeven en de roest had zich intussen al behoorlijk tegoed gedaan aan het Sudje.

Op zoek naar een andere auto dus. Maar... het moest wel absoluut weer een Alfa zijn, want oh wat was ik inmiddels verkocht. Is dat Alfaliefde of wat?

For the record: daarna heb ik nog 18 jaar Alfa gereden, een Sud Sprint, een 75-er en twee 164's en de enige ellende die ik ooit nog heb gehad kwam door de LPG installatie en later nog een keer door een volledig opgebruikte accu van inmiddels 8 jaar oud. Als ik ons merk weer eens verdedig tegen alle mensen die het niet begrijpen heb ik het meestal ook alleen over die laatste vier

De eerste Sud van mijn pa in 1973 en de oranje Montreal in de showroom van de dealer. Ik mocht er in zitten en kreeg een folder van de Montreal. Daarna is het bijna nooit meer goedgekomen.....

Bij mij begon het met deze 1600 Giulia Sprint (1963)...
Mooi hé







En hier op het forum ook een eerdere eigenaar tegen gekomen

Helaas heb ik niet van die nostalische foto's....de auto waar ik in opgegroeid ben was een witte E-Kadett GT, later werd die ingeruild op een vuurrode Citroën BX. Niet iets waar je vrolijk van werd.....

Maar voor mij is 't echt begonnen zo begin jaren '90, was een manneke van 10. Op een dag stond er een bordeauxrode Sportwagen op zwitsers kenteken op de hoek van de straat. Geen flauw idee wat 't was, maar vond 'm o zo stoer! Later ben ik die zelfde auto nog in t park tegen gekomen en op de Hertogsingel (dat ik dat nog weet! ). Achterop die auto stond Alfa Romeo GTV6...dat zei me werkelijk niks. Internet bestond nog niet, en mijn vader hoefde ik er ook niet naar te vragen gezien zijn geringe autokennis.

De bewuste auto zag er zo uit:



Maar toen: Ik was op m'n 18e bezig met het roze papiertje. Toen sprak mijn oom mij een keer aan. Zegt ie: "Jongen, ik heb thuis een auto staan die ik nooit gebruik. En dat vind ik jammer. Zou jij deze mischien niet rijdend voor me willen houden? Gewoon kilometers maken enzo. Moet je wel zelf de benzine en onderdhoud betalen. Ik weet alleen niet of je 't type kent: een Alfa Spider..."
Ik kende het type wel een beetje, maar ook niet echt heel goed. Maar het leek me wel een leuk aanbod!
Ik haalde in Maart '03 m'n rijbewijs en 3 weken later mocht ik 'm ophalen. 't Was toch wel even wennen. Krappe zitpositie, geen stuurbekrachtinging, geen ABS, geen airbag, , zware koppeling, slelchte radio, weinig bagageruimte, 2 stoelen véél windgeruis, rumoerige motor, geen tractiecontrole etc.
Maar wát een lol had ik! 't Kon me geen ene ruk schelen dat ik al die luxe miste. Ik had namelijk wel 130pk op de achterwielen, messcherp weggedracht, mooie looks, open dak en 't klonk ook nog eens mooi. Ik was meteen verkocht! Toen ben ik me toch maar eens wat meer gaan verdiepen in de auto en 't merk. En toen bleek 't o.a. familie te zijn van de Alfa's Giulia, Bertone en Berlina. Die kende ik toe nog allemaal niet, maar sindsdien ben ik dus echt verknocht aan de 105-jes.

Tsja,

Vanaf mijn geboorte tot mij 5e levensjaar in deze GTV 1750 (nieuw gekocht door mijn ouders):



En vanaf (eigelijk al 2 maanden voordat) ik mijn rijbewijs haalde (1989):



eerst op italiaanse platen, daarna restauratie en inmiddels al weer meer dan 10.000km. officieel nederlands..

Thom

Hoi.

Ik vind het ook altijd leuk om te lezen hoe mensen hun Alfavirus hebben gekregen dus ik zal ook es vertellen hoe het virus bij mij is gekomen.

Bij mij is het begonnen met verhalen en foto's van mijn vaders ''beruchte'' Alfaverleden. Hij had naar eigen zeggen de snelste auto van het dorp, en de meeste herrie, en de meeste roest. Elke zinnen van hem zijn ''Ik had een kachelpiepe van veur noar achter'' en ''As de deure d'r uut viel als ik hem los deed, moest ik weer op zoek noar een nieuwe''
Ik was wel benieuwd wat voor auto's dat dan wel zouden moeten zijn en er waren een paar foto's van, waar ik dan weer een foto van heb gemaakt

Let ook es op de tekst die mijn moeder erbij heeft gezet (is echter niet waar)






Ook zeiden mijn ouders, dat ze trouwden in een Alfa, maar ze niet wisten welke. Dit heb ik mijn vader natuurlijk erg kwalijk genomen, hij noemde zich nog wel een echte Alfist. Mijn vader meende dat het een Alfa Romeo 90 was. Er zijn alleen maar kleine stukjes van die auto op de foto gezet, maar ik vond het echt geen Alfa 90 toen hij me dat vertelde. Ik had er ook niet zo heel veel verstand van. Kijk en oordeel zelf:



Begin van de jaren 90 hadden we een mooie rooie auto die nogal berucht was, omdat hij niet altijd startte. Er zijn 2 foto's van; dit is de duidelijkste:



Ik had toen nog geen besef van de geweldige techniek die er eigenlijk in zat, maar het was een 1.6 carbs. Het was de laatste Alfa Romeo die bij ons op de oprit stond, totdat ik mijn rijbewijs en genoeg geld had. Ik kocht trots mijn eerste Alfa, het was dus de 75 1.8 IE die ik nu nog heb. Inmiddels aan mijn smaak aangepast door lichtmetalen velgen, klaverblaadjes op de voorschermen, ''Alfa Romeo'' op de achterdeuren en nu ook een houten Momo stuur:



Ik ben nu 20, en heb heel veel plannen, want er zijn nog zoooo veel Alfa's die ik wel wil hebben, of iig een keertje in wil rijden. Als ik die verhalen hoor over de Alfa V6 blokken, en die filmpjes op Youtube...geweldig. Zo'n motor en in de combinatie met een Alfetta GT, ja dat lijkt me wel wat voor hierna . Je moet blijven dromen in je leven!!!

Mooi verhaal, Jens ! (en de anderen natuurlijk ook). Ik hoop hier binnen een jaar of 10 een zelfde verhaal van mijn eigen kinderen aan te treffen !

En getrouwd in de uber mafia Alfa ! Hoera voor je ouders !

Dit is een Sei. Is het kenteken van de blauwe Alfasud 23 40 XT? Volgens de RDW is dit een Daf. Ik kan het niet goed zien blijkbaar.
Het zijn idd mooie verhalen. De mijne begint gewoon bij mijzelf. Als autoliefhebber kom je vanzelf bij Alfa Romeo uit. Zodoende kon het niet anders dan dat er ooit eens een Alfa moest komen. En tja, als het virus eenmaal begint........

Het is inderdaad een Alfa 6, maar dat model kende hij niet. Ik ken de Alfa 6 ook nog maar sinds ik hier op het forum zit

En die kentekens bestaan gewoon al helemaal niet meer

Is het kenteken van de blauwe Alfasud 23 40 XT? Volgens de RDW is dit een Daf.

jaartal van 23-40xt lijkt wel te kloppen met dit model Alfasud(1974), 73-40-xt is van 1969... 23-40-xl zou ook nog kunnen.

@ Jens, gave plaatjes van die suds ! Heb je misschien nog meer foto's van die lichtblauwe sud?

Ik heb het er even over gehad met mijn vader en het kenteken moet 73-40-XT zijn Als je dat intikt bij de RDW kent hij dat helemaal niet. Ook het kenteken van de groene Alfasud kent ie niet meer. Misschien zijn ze al te lang uit de running? Het enige wat er nog over is van zijn Alfa-geschiedenis zijn mijn Cromodora velgen, 3 sud velgen (week niet wel type) en de 2 middelste koplampen van de groene Sud. Mijn vader zegt ook bijna elke dag spijt te hebben van het wegdoen van al die Alfa's. Tegenwoordig kijkt hij trots uit het raam als ik weg rijdt en hoopt in de toekomst nog een keer een Spider te bezitten.

@alfasud1972: Er zijn niet veel foto's gemaakt van de Sudjes van mijn vader. Hij zei dat hij een blauwe, een groene, een oranje en een rooie had gehad. Van de laatste is helemaal geen foto en van de oranje maar eentje. Alle foto's van de blauwe en de groene heb ik hierboven staan.

Beetje off topic, maar dat brengt mij op de vraag; is er uberhaupt nog een Alfasud met de letters achteraan op de nummerplaat in Nederland? Een originele Nederlandse uit 1972 dus? Ik heb er nog nooit 1 gezien. Zal wel niet vrees ik.
Waarom staat deze topic eigenlijk in het café?

Helaas heb ik niet zo'n mooi verhaal zoals de meeste hier , ik ben opgegroeit tussen de (sl)opels , waarin mijn vadertje nu nog steeds rijdt en bij zweert..... en na 20 andere (verschillende) merken auto's , kwam het er in 2002 van dat ik op zoek was naar een grote luxe auto...

Op een dag kwam ik langs auto bedrijf de Grood gereden(en ja de eigenaar is inmiddels mijn zwager ) en daar stond ze....

Beige van kleur , en op airco en leer na alle denkbare opties voor die tijd erin....

Toen ik de belachelijk lage prijs hoorde waarvoor ik haar kon kopen ging ik meteen overstag.... en sindsdien..... (zie mijn onderschrift )


Hier een fotoooo van mijn eerste (Alfa ) liefde ...

Het XT nummer is echt van 1973 Rody, mijn vader had een midden 73-er Sud met ZM op het eind. De Fiat 128 van 1970 die hij ervoor had had MZ op het eind.