Wat ik me wel afvraag is of de gemiddelde vermogensbank tegenwoordig een simpele manier heeft om de in de auto (steeds vaker) aanwezige wideband lambda te koppelen aan de uitdraai?
Ik kan me zo voorstellen dat mensen die hun auto rollen vaker dan gemiddeld een Wideband hebben ingebouwd en dus is dit een interessante optie??
Voordeel is dan dat deze Wideband lambda dicht bij de motor zit en snel reageert.
De ECU moet de pomp aan kunnen sturen om te bepalen hoeveel lucht er nodig is om op het omslagpunt te komen (closed loop). Als je die sturing overlaat aan de meetapparatuur van de vermogensbank zal de ECU de gegevens zelf niet meer kunnen gebruiken, dus die mogelijkheid is niet echt bruikbaar.
Je zou via de OBD-2 poort met bijbehorend protocol real-time de ECU kunnen uitlezen om de lambda-waarde uit te lezen. Helaas is deze mogelijkheid niet standaard genoeg, ook niet op de auto's met OBD-2 en een wide-band om te zeggen dat je er van uit kan gaan dat dat wel gaat lukken. Het zou aan de fabrikanten van de vermogensbanken zijn om een dergelijke oplossing te koppelen aan hun eigen computersysteem, ik heb zelf nog niets gehoord over banken die zoiets proberen. Overigens neem je als fabrikant van de vermogensbank wel een risico door de sensor van de auto zelf te nemen. De staat van de sensor en de kwaliteit van de (zelf)calibratie heb je geen inzicht in of controle op, dus je gaat de betrouwbaarheid van je eigen meetresultaten afhankelijk maken van andermans sensor en implementatie.
Ik heb trouwens het vermoeden dat bij moderne auto's die Euro-4 typekeuring hebben de wide-band ook bij vollast gebruikt wordt. Dat je in sommige gevallen toch "extreme" lambdawaarden ziet heeft te maken met de tau-factor die door de moderne computers wordt meegenomen in de berekeningen. Op de geavanceerdere carburateurs zitten acceleratiepompen, die bij het intrappen van het gaspedaal extra verrijking geven. Om een dergelijke "schop in je rug" ook bij injectiemotoren te bewerkstelligen, is die tau factor in het rekenmodel gestopt. Dit is ook een deel van de verklaring waarom ongeregelde injectiesystemen zonder katalysator destijds minder extreem mengden; De eerste computers hadden een veel eenvoudiger rekenmodel waar nog geen complexe acceleratieverrijking in zat. Het verhaal dat je met een auto met goed afgestelde carbs sneller bij het stoplicht weg was dan met de injectieversie van dezelfde auto is daarmee ook goed te verklaren.
Maarreh, als je mengsel eenmaal ongeveer goed is, je vermogen en driveability haal je toch vooral uit het goed afstellen van je ontstekingstijdstip. Juist daarvoor is een programmeerbaar systeem een stuk flexibeler dan een klassiek mechanisch systeem met veertjes, gewichtjes, vacuum-membramen en andere mechanische compromissen. Hoe doe je dat nou met het mechanische systeem? Heb je een paar grote vakkendoosjes met allerlei varianten om de curves aan te passen? Ik weet dat er mensen zijn die van diverse types/merken spulletjes uitwisselen omdat dat in boeken staat, maar hoe doen de professionals het?